tag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post565218958288427404..comments2023-09-18T10:28:21.373+03:00Comments on kostas_patra: κάθε που με χρειάζεσαι αργοπεθαίνωkostas_patrahttp://www.blogger.com/profile/09867146103192465024noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post-2377295469374625162007-06-12T20:22:00.000+03:002007-06-12T20:22:00.000+03:00μακάρι να μην υπάρχει τέτοια γυναίκα, για χάρη της...μακάρι να μην υπάρχει τέτοια γυναίκα, για χάρη της, περίεργα πλάσματα γίνονται οι λατρεμένοι...<BR/><BR/>αν είμαι σίγυρος; δυστυχώς όχι, γιατι βαρώντας κατακούτελα, σου παίρνει μέτρο και λογική.<BR/><BR/>μαράκι, μακρυά από τις κακοτοπιές, γιατί δύσκολα ανοίγεις τρύπα στο νερό και γλήγορα ξανακλείνει, οτι το νερό μνήμη δεν έχει, μόνο κυλά και φεύγει και σαν μείνει όπου δεν πρέπει, βρωμίζει, δυσωσεί.kostas_patrahttps://www.blogger.com/profile/09867146103192465024noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post-51795856917019119602007-06-11T10:34:00.000+03:002007-06-11T10:34:00.000+03:00Λοιπόν μου κάνεις για πρώτη φορά (!!) αληθινή εντύ...Λοιπόν μου κάνεις για πρώτη φορά (!!) αληθινή εντύπωση.<BR/>Στο comment εγραψα "μπράβο σ'όποιον το εχει γράψει" γιατί ακριβώς φαινόταν απο το υποκείμενο οτι πρόκειται για λόγια απο γυναικεία καρδιά (νόμιζα οτι ήταν της κερασομαλλούσας ;-) ).<BR/>Είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να δουν με τα μάτια του άλλου...Είναι λίγοι αυτοί που καταλαβαίνουν την ουσία...Ελπίζω να το έχω πιάσει αυτή τη φορά.Μου φαίνεται λοιπόν οτι μέσα απο αυτές τις μορφές που δημιούργησες,ζητάς συγγνώμη για όλες τις φορές που κρύφτηκες,που δείλιασες...σωστά;Βλέπεις μέσα απο τα μάτια τους τον εαυτό σου στο παρελθόν...μπορεί να κάνω και λάθος αλλά αυτή η εντύπωση μου δίνεται...Όπως και να'χει:<BR/><BR/>Παραθέτω στίχους απο την αγαπημένη μου μπάντα που είναι πολύ κοντά στην ουσία (και αυτοί μαζί με λιγοστούς άλλους):<BR/><BR/>"Waitin', watchin' the clock, it's four o'clock, it's got to stop<BR/>Tell him, take no more, she practices her speech<BR/>As he opens the door, she rolls over...<BR/>Pretends to sleep, as he looks her over<BR/>She lies and says she's in love with him, can't find a better man...<BR/>She dreams in color, she dreams in red, can't find a better man...<BR/>Can't find a better man<BR/>Talkin' to herself, there's no one else who needs to know...<BR/>She tells herself...<BR/>Memories back when she was bold and strong<BR/>And waiting for the world to come along...<BR/>Swears she knew it, now she swears he's gone<BR/>She loved him, yeah...she don't want to leave this way<BR/>She needs him, yeah...that's why she'll be back again"<BR/><BR/>Καμία ουσιαστική σχέση με τα λόγια που έγραψες αλλά πολύ κοντά στην ουσία.Ελπίζω να μην κούρασα.Εγώ, όπως έχω πει, δεν είμαι καθόλου ποιητική :-p<BR/>Σε παρακολουθώ... :-)<BR/><BR/>Υ.Γ:"δεν υπάρχει γυναίκα που θα ταυτιστεί με αυτά τα λόγια πίκρας, παράκλησης,ικεσίας και αυταπάρνησης που έγραψα, <BR/>γιατί ακριβώς τα λέν οι τοσοδούλες μου ".Είσαι σίγουρος;Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post-6729449815128575992007-06-09T12:42:00.000+03:002007-06-09T12:42:00.000+03:00να σαι καλά μαράκι, ευτυχώς που πέρασες από δώ, οτ...να σαι καλά μαράκι, ευτυχώς που πέρασες από δώ, <BR/>οτι τσάμπα δεν πήγαν οι παρακλήσεις και τα η μέλια να μου γράψετε κάτιτίς στο φτωχικό μου, οτι οι οι συγγενείς και οι φίλοι και οι γνωστοί και ο γείτονας θα κατακλύσουν τον χώρο με μηνύματα και εγώ από αδυναμίας χρόνου θα απαντώ έξυπνα και μονολεκτικά , για να κοιμάμαι πιό γελαστός ως ο πιό λαοφιλής μπλόγκερ που ξέρω.<BR/><BR/>δεν έγινα κατανοητός και το φταίξιμο είναι όλο δικό μου, γιατί πολλά ήθελα να πώ, μα τα πα λάθος.<BR/><BR/>δεν υπάρχει γυναίκα που θα ταυτιστεί με αυτά τα λόγια πίκρας, παράκλησης,ικεσίας και αυταπάρνησης που έγραψα, <BR/>γιατί ακριβώς <BR/>τα λέν οι τοσοδούλες μου.<BR/><BR/>χρόνια πρίν απουσία συντρόφου, μέτρησα και άπλωσα τη μοναξιά μου σε πλάκες από σαπούνι, <BR/>με δάχτυλα γεμάτα μνήμες και όρεξη να πλάσουν πάλι εκείνη.<BR/>εκείνη που πρόσωπο δεν έχει, εκείνη που πάντα έψαχνα να βρώ και να της ταιριάξω σώμα και όνομα πλάι στο δικό μου.<BR/><BR/>είναι περίεργο να χεις στα χέρια σου ένα υλικό που τόσο να μοιάζει στου ανθρώπου, <BR/>να μην μπορεί ποτέ να σε πληγώσει, να σε κάψει ή να σε παγώσει, εύπλαστο και ευαίσθητο συνάμα, <BR/>με γεύση αλκαλική και άρωμα δωσμένο.<BR/><BR/>Υλικό ευγενικό από τη φύση του, <BR/>να κρατάει από την ελιά και την ιστορία της,<BR/>μπασμένο σε κάθε σπιτικό, παλάτι ή καλύβι και να λυώνει <BR/>για των χεριών την καθαρότητα <BR/>και τη μοσχοβολιά των ρούχων.<BR/><BR/>Έπλασα πολλές τέτοιες μορφές, <BR/>στο σύνολο δεκάδες, <BR/>για να στολίσουν το γραφείο μου και τις γωνιές των φίλων, <BR/>δώρο φθηνό και ακριβό σαν με κρατούσε τουλάχιστον για ένα απόγευμα τη φορά, <BR/>να το ξυπνήσω πλήρως, από τη λήθη που ριξε την κάθε μορφή σε ύπνο και στόχο μου το έβαλα ποτέ να μην αφήσω<BR/>άλλη μορφή σε τέτοιο κλουβί, <BR/>να ρίξω όλα τα τείχη <BR/>και με ανάσα λεύτερη τον κόσμο να αντικρύσει.<BR/><BR/>Με τη μορφή την αρχική τετράγωνη και πλάκα,<BR/>ανέσυρα απ το βυθό της ύπαρξης τους μέσα, <BR/>σεβαστικές, λίγο σεμνές, <BR/>με ένταση και ήθος, <BR/>λυπητερές, μοναχικές, αλόκοτες υπάρξεις, <BR/>για να κοιτώ τα βράδια μου προτού στον ύπνο πέσω <BR/>και σ' όνειρο λυτρωτικό εκεί να ζωντανέψουν,<BR/>να με τραβούν , να μ' έχουνε <BR/>αυτές για πάντα εκείνον <BR/>που κάποτε αγάπησαν μα ξέφυγε της μοίρας τους κοινής τροχιάς πορεία.<BR/><BR/>μιλάω για τον καιρό που πέρασε πρίν τούτα καταλάβω <BR/>και ως άγνωστος φερόμουνα <BR/>σ' αγαπημένο σώμα <BR/>μην έχοντας μάτια και καρδιά <BR/>τον πόνο τους ν' ακούσω <BR/>και να στραφώ με παθιασμό <BR/>ευθύς να λευτερώσω<BR/><BR/>δικό τους το τραγούδισμα,<BR/>το άηχο μοιρολόι,<BR/>μα ήρθε η ώρα και ο καιρός <BR/>και έγινε κομπολόι <BR/>για να μετρούν τις πίκρες τους σαν ο αριθμός αυξάνει<BR/>και χάνουν της επαφής και του<BR/>χρόνου που τους αναλογεί της προσοχής το μερτικό.<BR/><BR/>μπορεί και να ζηλεύουνε την τώρα αγαπημένη, <BR/>την πιό καλή, πολύχρωμμη, <BR/>την κερασομαλλούσα και αφήνουνε αρώματα κοντά τους να γυρίσω, <BR/>να απαρνηθώ τον άνθρωπο που βρίσκεται κοντά μου<BR/>και θα γεννά άλλων κόπων μου τα γελαστά παιδιά μου.<BR/><BR/><BR/>αυτά θέλησα να πώ, αλλά από αδυναμία μου τα κρυψα πολύ βαθειά και λάθοςkostas_patrahttps://www.blogger.com/profile/09867146103192465024noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post-22303878409774132002007-06-08T15:07:00.000+03:002007-06-08T15:07:00.000+03:00Τι όμορφα λόγια...Οι λέξεις ζυγιασμένες στέκονται ...Τι όμορφα λόγια...Οι λέξεις ζυγιασμένες στέκονται δίπλα-δίπλα και φανερώνουν εικόνες αγάπης ακέραιης,ώριμης και δυνατής...τόσο δυνατής που με ποναει γιατι...Ζηλευω...θέλω και εγώ!!! <BR/>Και ας προδοθώ...τουλάχιστον θα ξέρω οτι έχω νιώσει,οτι έχω ζήσει... όποιος και αν το έγραψε αξίζει μια αγκαλιά για το θάρρος του.<BR/>Υ.Γ:Πολλά φιλιά σε εσένα και στη "θεία" μου.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post-87641790940046464452007-06-03T18:46:00.000+03:002007-06-03T18:46:00.000+03:00καλή μου ραλλού μήπως έπεσες μέσα;καλή μου ραλλού μήπως έπεσες μέσα;kostas_patrahttps://www.blogger.com/profile/09867146103192465024noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8525399824091617001.post-28136871456241310432007-06-02T23:49:00.000+03:002007-06-02T23:49:00.000+03:00Το απόλυτο δώρο, κορμι και μυαλό...H απόλυτη θυσία...Το απόλυτο δώρο, κορμι και μυαλό...<BR/>H απόλυτη θυσία<BR/>ή...<BR/>Η απόλυτη παγίδα...ralouhttps://www.blogger.com/profile/03149262405713497621noreply@blogger.com