ρόδι τα ξημερώματα

Δέκα υπνοβάτες και ένα δαχτυλίδι με τράβηξαν σε κάτι σκονισμένα σκαλοπάτια, ασπρόμαυρα τούβλα κι άρχισαν να αλυχτάνε σε πεπατημένα βήματα, από μιαν άλλη μου σκιά

η κουρτίνα  θρόισε σαν να μαζεύτηκαν ψυχές και μέτρησε όσα τα πεταρίσματα της πεταλούδας

να μην ξαναπιώ ρόδι τα ξημερώματα, πιότερο το αίμα από συκώτι, εντελώς θανατερό

μαντολίνο και το σώμα, εντέρινο, όταν ακούει τις χορδές, οι τένοντές του συντονίζονται και κάτι στην κοιλιά αντηχεί σαν αδέσποτο νόμισμα στο πλακόστρωτο της άδειας πλατείας

να ξανάρθω σαν θα χω μελωδία,αν

η πωλήτρια είπε πως τα πόδια του κρεβατιού ήταν ξύλινα και σταθερά, να θυμηθώ να της ζητήσω μερικά για μένα

κι αυτό το φεγγάρι φέτος βρήκε να κρυφτεί μαζί με τ αστέρια, μόνες σταθερές η βαρύτητα και η ανάσα και σημαντικές όσο διαρκεί η δεύτερη

δεν ξέχασα. σε

αναισθητική ζωή, να κοιτάς δίχως να βλέπεις, να τρώς δίχως να γεύεσαι, να ανασαίνεις δίχως να οσφραίνεσαι, να επιβιώνεις ξεχαρβαλωμένος, να ακουμπάς δίχως να νιώθεις, να νομίζεις δίχως να καταλαβαίνεις, να είσαι στο σχεδόν παρά στο τώρα

ευτυχώς που υπάρχουν και οι τοίχοι που σε επαναφέρουν σε μια πραγματικότητα

θα επιστρέψω στο  κρεβάτι μετά από τόσες βόλτες, με ολοκαίνουριες αγρατσούνιστες σόλες και ανεμισμένο νού

με φώναξες μπαμπά και παιδί μου στον ύπνο σου και ξαναμπήκαν οι ρίζες μου στο χώμα

να μην ξαναπιώ ρόδι τα ξημερώματα

ακατάλληλον

Διασταύρωση περίπου και τίποτα

Χαμένος εντός, εκτός και αδιέξοδος

Κολυμπώντας σε μια μπανιέρα με ψόφια κοτόπουλα και σαύρες να σε κοιτούν κατάματα

Ανήμπορος να θυμηθώ ποιό ψέμα ντύθηκα τελευταία

Απέναντι απ' την αλήθεια για καθρέφτη, δίχως αντανάκλαση

Ξερνώντας και παταπίνοντας, άηχα, διαδοχικά

Πιο άχρηστος από γόπα δίχως το κατά τη διάρκεια  ταξίδεμα

Ένας παγιδευμένος παρατατικός

Πολλά κοράκια

Βραχυκύκλωμα



Υγρ. Να με σιχαθώ με επιείκια

ευκτική

  

Θα φοράς λευκό πουκάμισο και η μέρα θα ναι γιορτινή, 

θα γελάς βροντερά και τα παπούτσια σου θα αφήνουν αποτυπώματα στο χώμα, 

θα πάλλεσαι από ζωή και απ΄ τα πρόσωπα σας θα αναβλύζουν χαμόγελα,

θα κρατάς τον μικρό αγκαλιά και κείνη σαν ζώνη θα σου ναι πλεγμένη γύρω απ τη μέση, 

θα σκαρφαλώνει στις πλάτες σου για να φανεί ψηλότερος, να σου μοιάσει και να σε ξεπεράσει, 

θα δοκιμάζει τα γυαλιά και το ρολόι σου και θα ξέρει τον ήχο τον κλειδιών σου,

θα ναι  η ματιά σου που θα θελε πιότερο να αποφύγει στα στραβοπατήματά του,

θα του μάθεις για τη μυρωδιά του φρέσκου τετραδίου και πώς το χέρι του να φτιάχνει αριθμούς,

θα τον πηγαίνεις βόλτες και εκδρομές και στην γιορτή του πατέρα στο σχολείο δεν θα ψάχνουν πολύ τα μάτια του για να σε δούν και να λάμψουν, 

θα σαι η φωλιά του, το αποκούμπι, η βοήθεια και το αραξοβόλι του, ο σάκκος του μπόξ και ο πήχης του, για να αναμετριέται στην πορεία,

θα σαι ο φίλος, ο σύντροφος, ο εραστής και το παρεάκι της 

θα σαι για να την αγαπάς τα βράδια, 

 για να γεμίζεις με κλήσεις το τηλέφωνό της και τις μέρες της, 

      να κρύβεστε από τον κόσμο τα πρωινά του σαββάτου κάτω απ τα παπλώματα, 

      να την φροντίζεις και να της παίρνεις τη λύπη, 

      να την φορτώνεις με χαρά, δύναμη και αισιοδοξία, 

     να χει κάποιον να αντριεύεται, να αναμετριέται μαζί του, 

     να κάνετε μαζί σχέδια ζωής και ψώνια απ το σούπερμάρκετ,

θα ναι στρωμένα κάθε μέρα 3 σερβίτσια στο τραπέζι  

και στο κουδούνι θα γράφει τα όνομά σου,

όλα αυτά μου λείπουν

κι εσύ μου λείπεις

και όλες οι αναμνήσεις είναι λίγες, 

για φτάσουν να ναι αρκετές για την υπόλοιπη ζωή

                                                                                        για τον βασίλη

  

τα τύμπανα ξεκίνησαν(8)

γέμισε ο τόπος με ρινόκερους και η φυλή μου είναι απελπισμένα πεινασμένη,
όχι φοβισμένη

οι ενδιαφέρουσες μέρες διαδέχονται η μια την άλλη και ο ιστορικός καταγράφει

τα τυμπανα ξεκίνησαν(7)

Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και το ασκέρι μου ήρθε από μακρυά

Αποφασισμένο να μιλήσει, για τα δίκια τα δικά του και κείνων που δεν μπορούσαν ή δεν τολμούσαν

Οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί, όπως όλοι που οδηγούν σε φάκα, ξέρεις ποιο είναι το τυράκι και πως ο μηχανισμός αυτενεργοποιείται από ανασφάλεια, αλλά πρέπει να σαι στο πεδίο της μάχης, για να λήξεις την προδοσία και τον πόλεμο, με το να μην τσιμπάς

Η υποδοχή ήταν πανηγυρική, άγνωστα αδέρφια σε καλωσόριζαν, σου σφιγγαν το χέρι και συνενώνονταν στους παιανισμούς που τραγουδούσες, γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να βρίσκεις και άλλους που δεν είναι και δεν νιώθουν ρινόκεροι

Ο λευκός πύργος, δίπλα στην φορτέτζα, το αγρίνιο, η άρτα, οι δάσκαλοι πιο πέρα, συνδικάτα σου κρατούσαν θέση δίπλα τους, στην πρώτη γραμμή παρέα με κείνη τη μαγιά των αθηναίων που έκαναν την πλατεία σπίτι τους

Μοιράζονταν συνθήματα ο κόσμος, αλήθειες, απόψεις, προβλήματα και λύσεις, σε συνοδεία τυμπάνων, χορών και χειροκροτημάτων, απέναντι από ανέκφραστα πρόσωπα εντολοδόχων

Δεν ήταν πανηγύρι, μα ήτανε γιορτή, δεν είχε γέλια παιδιών και στην τσάντα του κάθε ψυλλιασμένου υπήρχε μια μάσκα, ένα μαντήλι και γυαλιά για δακρυγόνα, αλλά ακόμα ήταν γιορτή δημοκρατίας, μιας εκκλησίας του δήμου, μιας πετυχημένης μάζωξης από τα πέρατα της χώρας, μιας συμμαχίας πολιτών πόλεων κράτους και όχι κρατών

Κουβαλώντας μια αλήθεια και μια πίστη γι αυτή, ήσουν επικίνδυνος και το αντιλαμβανόσουν, γιατί οι πέτρες τους μπορεί να ανοίξουν κεφάλια και αυτό λέγεται πόλεμος, αλλά μόνο ο λόγος μπορεί να ενεργοποιήσει τη λογική και αυτό λέγεται διάλογος

Στερούνταν νομιμοποίησης, οι της βουλής οι μαντρωμένοι, έχοντας ξεφτιλίσει κάθε έννοια του συντάγματος από το πρώτο ως το τελευταίο του άρθρο, ότι δηλαδή φώναζε ο κόσμος από κάτω, για λαϊκή εξουσία, λαϊκή-εθνική κυριαρχία και κοινωνικό αυτοματισμό απέναντι σε προδοσία

Ένας πόλεμος κρίνεται από τις αιτίες αλλά ξεκινά από αφορμές και ο ανασφαλής που δεν τις έχει, είναι υποχρεωμένος να τις επινοήσει

Μπουκάλια με νερό και πέτρες από καλοθελητές, έδωσαν την απαραίτητη νομιμοποίηση στους άλλους να σκοτώσουν και αν δεν θρηνήθησαν θύματα ήταν θέμα τύχης

Στον πανικό, για να σωθείς, επειδή τίθεται θέμα επιβίωσης, ξεχνάς προς στιγμή ποιος είναι ο εχθρός σου, η συνθηματολογία σου αλλάζει και στολίζεις τους εντολοδόχους, που έχουν την ίδια λογική με τα γκλόμπς που κουβαλούν, δηλαδή ως όργανα και εργαλεία, καμία

Όσο παράνομο είναι να ψαρεύεις με δυναμίτη, όσο άνανδρο είναι να σπέρνεις νάρκες και απεχθές να κυνηγάς με δόκανα, άλλο τόσο είναι να εξακοντίζεις χημικά όπλα απέναντι σε μαζεμένο πλήθος, ώστε να καταφέρεις διπλό χτύπημα, μια με το δηλητήριο και μια με τον πανικό που σπέρνεις

Στη φύση ένας νόμος αναπόδραστος είναι της δράσης και της αντίδρασης και στο πνεύμα των ενστίκτων, η βία αντιδρά στη βία

Μα εδώ συνέβη κάτι άλλο

Ο λόγος για να αποκινδυνοποιηθεί, έπρεπε να φιμωθεί, να καλυφθεί, να σταματήσει, όπως και έγινε, με βήχα, με κλάμα, με κάψιμο, με αγκομαχητό, με κρότους και θάλαμο αερίων, γκλόμπς, ψεκασμούς και κυνηγητό και τούτη όλη ήταν η δράση τους

Και να το θαύμα:

Αγόρια και κορίτσια με προτεταμένα χέρια, με ένα ψεκαστήρι ο καθένας κερνούσαν σωτηρία, η αλληλεγγύη στο μεγαλείο της, ιατροί, νοσηλευτές, ερυθροσταυρίτες, κόσμος όχι απλός, αλλά αλληλέγγυος έσωζαν κόσμο, ξεδηλητηρίαζαν τον αέρα και έκαναν την αντίσταση πιο υποφερτή και δυνατή, στο μετερίζι του ο καθένας, άλλος στα σκαλιά, άλλος σε κείνο το πεζοδρόμιο, άλλοι στο μετρό και όλοι στην γύρα όπου υπήρχε ανάγκη

Δεν προλάβαινε κάποιος να γονατίσει, να σκύψει, να κλάψει ή να πέσει και δυό ή τρείς του άγνωστοι, τον υποβάσταζαν μέχρι να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, μέχρι να μπορέσει να συνεχίσει και πάλι στα πόδια του

Αν είδα το θαύμα της πλατείας τούτο ήταν η αλληλεγγύη

Η αντίδραση στη δράση κράτους, παρακράτους και θερμοκέφαλων ήταν να αδειάζουν προσωρινά τα σημεία έντασης, για να ανασυνταχθούν οι αναπνοές, να ξεδακρύσουν τα μάτια, να μαζευτούν κότσια και να ξαναρχίσουν τα τύμπανα, τα χειροκροτήματα και οι παιανισμοί

Από τη μια μοιάζει με μαζοχισμό, το «θα πάω και ας μου βγεί και σε κακό»,

από την άλλη αν ζείς σε ενδιαφέροντες καιρούς και κεί σε τάξει η Ιστορία, καλό είναι να μην λείψεις από το ραντεβού, γιατί αδειάζει η θέση σου και κανείς δεν θα δώσει τη μάχη τη δική σου

και οι ενδιαφέρουσες μέρες αρχίνησαν

τα τύμπανα ξεκίνησαν(6)

όμορφα τούτος ο κόσμος καίγεται εδώ κάτω

και φέτος δεν θα ανθίσουνε οι λεμονιές

σκουπίδια θα μυρίζουνε ολόγυρά σου

και εγώ θα σε πάρω μαζί μου, άμα θες

εγκλήματα εν ειρήνη συμβαίνουνε τριγύρω

και η ηθική μοιάζει με μόδα παλιακή

αν είναι να αυτοξεμπερδέψεις

πάρε μαζί σου όσους μπορείς

Για τούτο τον καιρό θα δώσεις λόγο, σε σένα ή στα παιδιά σου και δεν χωράνε ψέματα στις συνειδήσεις

Η ατιμωρησία γεννά ακροβολισμένα χαμόγελα και ακρωτηριασμένες ετυμηγορίες, μα ποιος έδωσε ποτέ σημασία σε μια θεμιδα τυφλή και αλυσσοδεμένη

Γύρω μυρίζει γκάζι και αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν κρατάνε με το ένα χέρι σπρέυ και το άλλο σπίρτα, άμορφες πόλεις, όμορφα καίγονται

Του αύριο οι ποιητές θα ναι ευνουχισμένοι , με μια χρεωκοπημένη γλώσσα, δίχως ιστορία και με αλήθεια παραποιημένη, με ένα εχθρικό συντακτικό δίχως κατηγορούμενα και ένα υποταγμένο λεξικό, που θα αποσιωπά ή θα χαρακτηρίζει βωμολοχία ότι το κλυδωνίζει

Το χαζοκούτι κερνά λωτούς, ξερνά λήθη και λύπη, προσφέρει ανόρεχτα χαμόγελα, προκαλεί στιγμιαίες στύσεις και εμφυτεύει αγωνία, απελπισία και ανημπόρια κι αν δεν το κατάλαβες είναι τούτο είναι το καλό το στάφ

Η κυνηγετική περίοδος θα ξεκινήσει αυθόρμητα και δεν θα σταματήσει, τα όρνια από τις περασμένες πυρκαγιές δεν θα χουν τίποτα να φοβηθούν, μόνο οι λαγοί θα τρέχουν να σωθούν, μές στα μαντριά των γουρουνιών

Ο βασιλιάς καρνάβαλος πάντα καίγεται, στο λέω γιατί το ξέρω, μόνο που τώρα θα χει και λόγο, ένοχος για εσχάτη προδοσία

Κάποια στιγμή η οργή θα ξεχειλίσει και θα ακουστεί η φωνή του άτιμου, το βασίλειό μου για ένα άλογο, πρίν τρίξει το σκαμνί του

Έρχονται ενδιαφέρουσες μέρες

τα τύμπανα ξεκίνησαν(5)

όσο ο θίασος απ τους παρατρεχάμενους στο γυαλί, θα παρουσιάζει την κακοποίηση ως συναίνεση,
κάψε τον καναπέ σου=ανατίναξε την βολή σου=σήκω και φώναξε=βγές απ το κλουβί σου και οδήγα το ποτάμι όσο μπορείς προς τον ανήφορο

αν δεν μιλήσεις, καλώς να χαθείς

έρχονται ενδιαφέροντες μέρες

τα τύμπανα ξεκίνησαν(4)

κ είναι άνιση τούτη η μάχη, γιατί έχουν όλα(?) τα όπλα με το μέρος τους

κ είναι λίγα τα φανερά κεφάλια της λερναίας

Τούτη η μάχη θέλει πρωτοτυπία

και οι τοίχοι ζητούν αλήθειες ανεξίτηλες

αν δεν είσαι εσύ, κανείς δεν θα πεί τη γνώμη σου και κανείς δεν θα πράξει για λόγου σου, γιατί είναι καιρός των πράξεων

Έρχονται ενδιαφέρουσες μέρες

τα τύμπανα ξεκίνησαν(3)

ποτέ η προδοσία δεν ήταν προφανής και η αντίδραση τόσο μουδιασμένη

σύλλεξε ενημέρωση, ξέσκόνισε την κρίση, κάνε την κοφτερή και μετά σύρε να ξεθάψεις τα τσεκούρια

Έρχονται ενδιαφέρουσες μέρες