22.11.07







8 σχόλια:

  1. genna22 Νοεμβρίου 2007 στις 7:27 μ.μ.

    Oιτόσες γνώσες δώσαν όμορφο λουκ...

    καλησπερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. salvador22 Νοεμβρίου 2007 στις 9:13 μ.μ.

    Three imaginary boys ...
    απο τους secret garden στους cure!
    ή του ύψους ή του βάθους ε Κώστα;
    στις μουσικές ,στα λόγια + στο ρυάκι

    Χαιρετίζω και ευχομαι να'σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kostas_patra22 Νοεμβρίου 2007 στις 10:19 μ.μ.

    το νερό τρέχει θολό
    αφρίζoν
    θυμωμένο
    παρασέρνει κλαδιά και κουβαλάει πλυμένες μνήμες
    ένα μνημόσυνο είναι
    όλα εκεί καταλήγουν

    ανυψούται
    πετά
    πέφτει
    τσακίζεται
    αφήνεται
    ρέει

    τα βάζει με το χώμα
    την πέτρα
    τον αέρα

    πάντα νικά
    απρόσωπο
    σαν τη θλίψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος23 Νοεμβρίου 2007 στις 12:17 μ.μ.

    Ένα έχω να πω: wow!!!
    Λοιπόν αυτή η φωτογραφία είναι σαν να ξεπήδησε απο ενα παραμύθι με ξωτικά και νεράιδες.
    Απίστευτα όμορφη και αιθέρια... Δεν το ήξερα οτι είχες τέτοιο ταλέντο και στη φωτογραφία...Αμάν πια!!!Νιώθω ατάλαντη...

    ps: το κομματάκι τα σπάει... *κλαπ κλαπ*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος23 Νοεμβρίου 2007 στις 2:46 μ.μ.

    Γέρνω το κεφάλι στον ρυθμό και το γέρνω και για δω καλύτερα.

    Σας φιλώ και τους δυο ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. kostas_patra23 Νοεμβρίου 2007 στις 8:24 μ.μ.

    κάποιος λούζεται το κύμα
    όχι άνθρωπος
    μα βράχος
    με κλαδιά για σκέπη
    και αφρό για ουρλιαχτό

    νομίζω είπε το όνομά σου
    και ζήτησε τη λάσπη σου

    που ήσουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος26 Νοεμβρίου 2007 στις 9:59 π.μ.

    Είχα συνάντηση περπατητή με κάτι στολές και ασπίδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. kostas_patra26 Νοεμβρίου 2007 στις 7:14 μ.μ.

    άδειες σάρκινες φορεσιές από νού και αιδώ, σαν φύλλα στο ρέμα
    πλημμύρα να πνιγούνε,
    ατρόμητη εσύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)