τρένο

ένα σκαλί πριν το πεζοδρόμιο

ο αέρας φυσά από τα έγκατα της γής, ενώ στέκω ακίνητος κοιτάζοντας ένα στεκάμενο ρολόι

κόσμος προσπερνά και χάνεται από διασταυρούμενες ρότες σε ζωές με βουλιαγμένα απογεύματα και απύθμενα βράδια

πέφτεις πάνω και με ρωτάς αν με βρήκα και σου απαντώ όχι ακόμα

το εισιτήριο στα χέρια μου γράφει φευγιό δίχως προορισμό

οι πόρτες ανοίγουν και το πόδι δηλώνει πρόθεση γλυτωμού