αδιαφέρουμε

ο κόσμος μου και ο κόσμος σου διαφέρουν όσο η η γη και η σαπουνόφουσκα

ωραίο τ όνειρο, μα οι οι κοιμωμένες σάπισαν, το δέρμα τους σοβας και οι τένοντες ξεχορδισμένο πιάνο, στο πρώτο βήμα τσάκισαν υπό το βάρος των επιθυμιών και της σωματικής αδυναμίας

για να φας αβγό θα πρέπει να σπάσεις το τσόφλι, με το ευχολόγιο, την εγκαρτέρηση και την αναμονή, γεννιούντια άγιοι και ασκητές, όχι πολεμιστές της ζωής

δεν θέλω να σε ταράξω μην ραίσει η πομφόλυγκα και ταραχτείς και πέσεις



δίπλα σου θα μαι, αλλά θα πρέπει να προλάβεις να μεγαλώσεις για να γεράσουμε κάποτε μαζί