28.1.10

αναλαφροαέρινα αποενοχικά

κι αν δεν με ξέρεις , τι ;

ο άνθρωπος μαθαίνεται με μάτια, όχι με λόγια, γιατί τα λόγια λέγονται, μα μάτια συγκοινωνούνται

που δεν θα προλάβεις να με βαρεθείς, νωρίτερα θα χω φύγει

από καιρό ξεχρέωσα φόβους και παραλείψεις, μη φοβού, τίποτα δεν θα φορτωθείς, μόνο όσα θελήσεις

μπορούμε να ζήσουμε τώρα τις έντονες στιγμές και να αφήσουμε γι αργότερα τα αναδρομικά μας ίσως;

σε κάθε απάντηση χαμόγελο θα πάρεις

δεν ζητώ να πάρω, να μοιραστώ γυρεύω

το να ταιριάξεις το βλέπω πιθανότητα που δεν επισύρει ευθύνες

η μόνη βεβαιότητα οφείλεται σε κάποια αθωότητα που κάποτε έγινε σκλήθρα και από τούτες ξέμπλεξα έχοντας βρεί εμένα

το παιχνίδι τούτο είναι απλό, δεν αφορά κυνηγητό, μόνο συγκαταθέσεις

δικαιολογίες δεν βαστώ, ούτε διαθέτω χρόνο, μια θέση κοντά μου σου κρατώ και αν θέλεις ανεβαίνεις, ο δρόμος είναι όλος μπροστά και ο χάρτης δεν δείχνει πίσω

έλα σαν θες

κι όποτε νιώσεις τη φυγή, τραβάς τη ρότα σου

27.1.10




φτιάχνω όμορφα κλουβιά,
ενίοτε από λέξεις
και πάνω σε μια κάθομαι
και ψέλνω τ όνομά της

26.1.10

άραγε


γράφω
γράφεις;

έγραψα
έγραψες;

έχω γράψει
έγραψες;

δεν θα γράψω