12.7.07

άγια νοσταλγία




ιερές υποχρεώσεις του παρελθόντος
το καράβι αύριο σαλπάρει για την ερημιά της γοργόνας
κρατώντας στα χέρια και στην καρδιά δώρα
επιστρέφω στην γενέθλια γή των δυνατών μου αναμνήσεων
ελπίζω να είμαστε όλοι εκεί και περισσότεροι

για δυο εβδομάδες, παραλία τα αμπέλια,
την ταμπέλα την έφτιαξα για ένα πιάτο φαί, μα τι φαί...
σκέφτομαι οτι τους έριξα στο ζύγι

τέρμα θεού, μια σκηνή κάτω από το αρμυρίκι
και ένα αγόρι με ένα κορίτσι ξαναφτιάχνουν τον κόσμο
κερνάω λεμονίτες
αληθινή ιστορία!

4 σχόλια:

  1. φίλα μου τη γοργόνα, κι ένα δώρο από μένα πάρε, τη σκέψη μου και τη μακρινή φιλία μου, να τα 'χεις συντροφιά μαζί με όλα τα άλλα υπέροχα πράγματα που θα βρεις στην όμορφη γη που πας.
    Να γυρίσεις ευτυχής και κατά ένα χαμόγελο σοφότερος, κρατάω το σφηνάκι παγωμένο.
    αληθινή ιστορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την εικόνα σου φιλώ.
    Κι όταν ματαγυρίσεις θα πιούμε παγωμένες τεκίλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλέ μου herk
    η γοργόνα απέκτησε παρέα, αυλικούς για να τραβούν τα βλέμματα και να κρύβεται πίσω από την πατίνα του χρόνου, του καιρού και της αρμύρας. δεν ξέρω πόσο καιρό ο σοβάς θα την βαστήξει, ας φύγει όπως ταπεινά από κάρβουνο ήρθε, κομμάτι κομμάτι και ας καχύποπτα ξετάζω πίσω από κάθε αποκόλληση μην τρέχει γαίμα μαύρο από φλούδι σάρκας.
    τραβούσα εικόνες να σου μοιραστώ, εικόνες με όνομα για τον herk, ρώτα και την κερασομαλλούσα, κάποια στιγμή με το καλό θα σου τις δείξω, όμορφη η γή που πήγα,γιατί όμορφοι άνθρωποι πάνω της κατοικούσαν.
    κάποια στιγμή, αν σε βγάλει ο πλούς από κεί, θα χεις στορίες πολλές να μας ξομπλιάσεις και εσύ.
    αληθινή ιστορία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλή μου κλιμεντίνα

    τα χείλη σου θα φιλοξενούνται σε παγωμένα στόματα ποτηριών, με ήχους Morisson, σε ταβερνάκι με απίστευτη θέα στο πέλαγο, σιμά στην άκρη μιας αιγαιοπελαγίτικης ρεματιάς κάπου τώρα που σου γράφω.

    κάπου τώρα το χταπόδι θα ψένεται για πάρτη σου, το μερολόγιο δεν θα χει θέση στο μαγιό σου και το τραπεζομάντηλο για μια φορά ακόμα ίσω και το τσιγαρόχαρτο θα προσπαθούν να συγκρατήσουν τις εικόνες και τις αίσθησες που αναπνέεις μακρυά από την εξοντωτική πόλη.
    τις εικόνες αυτές χείλη συνταξιδιωτών στα μάτια τις φιλούν, όχι πένθιμα αποχαιρετίζοντάς τες, μα σαν στοργή μικρών παιδιών σε ύπνο καλώσορίζοντάς τες, παρατηρώντας τες να μεταλλάσσονται σε θύμησες και αναμνήσεις κοινές, ιστορίες που ο καθείς τον εαυτό του ξαναβλέπει.
    σαν γυρίσεις ατίθασο τσουλούφι ελπίζω να σου χω το τάξιμο έτοιμο.
    η γενέθλια πόλη σε περιμένει

    ΑπάντησηΔιαγραφή