σκάφανδρον

Μέσα σε σκάφανδρο σκυφτός τον κόσμο γύρω κοιτάζω,
Μαζεύομαι , κρύβομαι θαρρώ, μοιάζω σαν ένα στρείδι, σαν πεταλίδα του βυθού, που όλο φοβάται να κάμει κάτι
Μια κίνηση απότομη, απρόσμενη, ίσως κι εχθρική, τεντώνομαι, εκτοξεύομαι, σκορπώ ζεστό μελάνι, που να κρυφτώ σε μαύρο βυθό που ντύνεται μέσα στα μάτια μου απ την κλειστή στολή μου, μαύρος εγώ και τα μάτια μου λιώνουν πρωτύτερα απ΄το σώμα
Σαν πυροβολείς να είσαι πίσω από την κάνη, τ’ακούς κογιότ; Δεν είναι αστείο