4.2.08

δεν θα ξαναβγάλεις άκρη μαζί μου

Ο αέρας δε λέει να φυσήξει.
Τα σύννεφα είναι κεντρωμένα στη βουνοκορφή με τα μπαμπάκια.
Ο ήλιος καίει όπου τηράει, μα στο απόσκιο κάνει ψύχρα.
Ένα πουλί ξεμάκρυνε από τα άλλα και μαγαρίστηκε στον κουρνιαχτό, στην άκρη του δρόμου, στη λεπτή σκόνη βουτήχτηκε, στριφογύρισε το μαξιλαρένιο σώμα του μέχρι να βολευτεί και έμεινε εκεί.
Το δα από μακτυά , μα δεν φοβήθηκε, φαντάσου κατάντια, ούτε ένα πουλι να μην σου δίνει σημασία, είχε το ήλιασμα περισσότερη σημασία από το φόβο του.
Ένας γέρος πιο κάτω, με κάπα και μαγκούρα, στις πρασινάδες καθισμένος με πλάτη τις φρεσκοπατημένο χώμα από το μάζωμα της ελιάς στεκόταν με το πρόσωπο αντίκρυ στον ήλιο σαν ηλιοτρόπιος και αυτός, δεν ήταν παραδοσιακός, ούτε βρίσκω γούστο στην παράδοση, μόνο στην παραξενιά και ήταν παράξενος, χωρίς πρόβατα, χωρίς μουσική, με το πρόσωπο στον ήλιο. Μου είπαν πως ήταν τυφλός, ποιος ξέρει τον ήλιο κοιτώντας ή από γεννησιμιού, πάντως φαινόταν πιο ευτυχισμένος από μένα που έτρεχα κάτι να προλάβω.

5 σχόλια:

  1. χαίρομαι να σε βλέπω με το αλυσσοπρίονο του σουρεαλισμού σου,να προελάυνεις μέσα στα σιδερόφρακτα μου δάση.

    ποιό στοίχημα μεταξύ κατεργαρέων; τίποτα δεν υπάρχει από πίσω, ακόμα και ο καραγκιοζοπαίχτης κασέτα έβαλε και πήγε για ύπνο.


    βρες μου το ζητούμενο του τέλους και εγώ βάζω τις μπύρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. po po kai pino poli!!!!!
    doro mou to ekanes pisteyw!!!
    xa

    to zitoumeno tou telous einai i epomeni arxi.

    gia pes tora pou?
    8alassa i bouno?
    i pediada?
    i koilada?
    pilo i mpeto?

    κατ εργά ρη , αφου δεν υπάρχει τίποτα απο πίσω.
    άδειο το πίσω,
    έτσι για παρα πλάνηση..
    χα

    που και πότε;
    στην Ύρμινη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το ζήτημα αυτού του τέλους-της ιστορίας- ήταν η συνέχεια.

    η συνέχεια ποιά; δώσε μου μια ολοκληρωμένη συνέχεια, με τα κομμάτια του πάζλ που λείπουν και το στοίχημα είναι αυτό, λευκή επιταγή, για να σου χαρίσω χειρόγραφο αντίδωρο κάπου κοντά σε ένα αρκούδι ή σε ένα ακρωτήρι.

    μπορεί να μην υπάρχει οργανοπαίχτης, μα ποιός είπε πως τα όργανα δεν παίζουν μόνα τους;

    ακριβώς, παραπλάνηση

    υρμίνη ή γιανισκάρι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εη ζαβολιάρη! και ανικανοποίητε!
    κερνάς μπύρες στην κορφή του αμμόλοφου.
    ...
    Η αρχή και το τέλος , πιο τέλος?
    όλα έχουν συνέχια αν δείς ,
    θα γελάσεις , θα κλάψεις , θα τρέξεις
    κι ειν’ το τέλος στιγμή μιας αρχής .
    ...

    ...
    και
    ..
    Όλα αυτά επαναλαβμανόμενα, με φθήνουσα τροχιά, ίσως μέχρι το κύκνιο άσθμα του ερωτισμού μας.
    (αυτη την συνέχια;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή