-πάμε μια βόλτα;
-άσε καλύτερα
-πάμε στη θάλασσα;
-τη βρωμίσαμε πέρσι, κάνε ντούς.
-πάμε στο δάσος;
-να ταν κι άλλο, το κάψαμε. δες το cd του national geographic.
-θέλω να παίξω. πάμε πλατεία;
-πάει η πλατεία, θα γίνει σχολείο.
-πάμε να πάρουμε αέρα;
-δεν βλέπεις την στάχτη στο μπαλκόνι, περίμενε να τελειώσουν όλα.
-και πότε τελειώνουν όλα;
-να σκεφτώ μια στιγμή... τι άλλο μας έμεινε; το νερό, ο αέρας, η θάλασσα, το έδαφος, το δάσος...
-θέλω να βγώ, δεν αντέχω άλλο κλεισμένος.
-μην ανησυχείς, θα πάμε διακοπές, όταν όλα τελειώσουν, μακρυά, ο μπαμπάς και εγώ έχουμε ακόμα δουλειά εδώ, να τελειώσουμε και θα πάμε μακρυά, πολύ μακρυά. σχεδόν τελειώνουμε. λίγα έμειναν.
-που είναι το cd;
φανταζεσαι να γινονταν ετσι?
ΑπάντησηΔιαγραφήτρομος με πιανει κ μονο στην ιδεα!
καταστρεφουμε με τα ιδια μας τα χερια ο,τι πιο ομορφο υπαρχει...ποσο αθλιοι μπορει να ειμαστε!
με τρομαζει αυτος ο κοσμος, παντα το ελεγα, μα τωρα περισσοτερο απο ποτε...
έτσι δεν γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήπίνεις εύκολα από ελέυθερες πηγές;
έχεις στο νού σου ppm ρύπων και κωλοβακτηρίδια;
σκέφτεσαι τα βαρέα μέταλλα στα λαχανικά και τις διοξίνες στις τροφές μας;
σου περνάει από το νου οτι εκεί που στη γιουγκοσλαβία έπεφταν οι βόμβες του απεμπλουτισμένου ουρανίου τώρα υπάρχουν μποστάνια που τροφοδοτούν τις αγορές της ευρώπης με φθηνοπράγματα;
πως τα ρούχα τα φθηνά βάφονται με καρκινογόνες χρωστικές , άρα και ανεξίτηλες;
δυστυχώς αυτός είναι ο κόσμος μας και εμείς μαζί του ημισυνθετικοί, από μπότοξ, σιλικόνες, προσθαφαιρετικές και αντιβιώσεις.
άργησα να το δώ και τώρα που το δα το σχόλιό σου είπα να σε απογοητέψω.με αλήθειες.