όμορφοι άνθρωποι με τηγάνι

Όμορφοι άνθρωποι περπατούν με ένα τηγάνι στον ώμο,
Ίδιοι στόχοι και παγίδα, μια ιστορία που επαναλαμβάνεται σε κάθε τετράγωνο
Τα θύματα πολλά, όσα και η ανάγκη τους να πιαστούν
Η ξώβεργα έχει μέλι και το φιλί κολλάει και όσο φιλάει σου ρουφάει την ανάσα και σε αφήνει ξέπνεο στο κρεβάτι
Εκεί η επιχείρηση ξεκινά, αποστειρωμένα χαμόγελα, χειρουργικές ματιές, εκσυναισθηματισμένοι ισολογισμοί, το πνευμόνι σου στο τηγάνι τσιτσιρίζει, εκείνη τρώει όσο είναι ακόμα ζεστό μια μπουκιά και εσύ αφήνεσαι ανοιχτός να ανασαίνεις αναστεναγμούς από το τεμαχισμένο σωθικό σου.

Φωτογραφία εκείνης της στιγμής, που η κραυγή τα κάστρα δεν καταλύει, μα που τα χέρια παίρνουν φωτιά κοιτώντας να ξεθεμελιώσουν το τοτέμ του πεινασμένου θεού με τα μακρυά μαλλιά και τα στρόγγυλα μάτια.

Να φοβάσαι την οργή των προδωμένων, γιατί βουτούν στο κενό σαν ανθρώπινες οβίδες, μην έχοντες κάτι άλλο να χάσουν.

Το πολύτιμο δεν χρειάζεται γκαλερί για να αναγνωριστεί η αξία του, φτάνει του ενός το ρίγος στη ραχοκοκκαλιά και η πιστοποίηση φτάνει.
η τσίχλα – the repost - πρώτο και τελευταίο βήμα

του ukumutu