4.8.07

αύριο ο καιρός θα είναι νεφελώδης

κάτι πρέπει να θυμηθώ να ξεχάσω-ένα βάρος μέσα μου λέει ότι κάποιος έριξε στη λίμνη μου ένα βότσαλο-βλέπω την ανατάραξη να με προφταίνει και να ξεμακραίνει σε χρόνους κοντινούς-κάτι πρέπει να έγινε-γιατί είμαι βρώμικος-κάπου λερώθηκα-γιατί αργεί να ξημερώσει-το φεγγάρι έριξε μια και πνίγηκε-ο αέρας φυσά μα μια δυσωδία μένει-υγρασία-νιώθω τα χέρια μου να κολλάνε μέσα από τους αγκώνες-άτιμη νύχτα-η λάμπα της ΔΕΗ από πάνω μας σπασμένη χρόνια τώρα, μα το σκοτάδι απέχτησε βάρος μόλις σήμερα-μόνος-μόνοι-πού είναι-ομορφιά μου-αα-εδώ είσαι-λούφαξε κοντά μου-κανείς δεν σε πειράζει πλέον-εγώ θα μαι στο πλάι σου για πάντα, μη φοβάσαι-μη με φοβάσαι-ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ-δεν ξέρω-για σένα έγινε-μην πάθεις τίποτα-για μας-μη λες τίποτα-τώρα δεν το καταλαβαίνεις-όλα θα περάσουν-μόνο να είμαστε μαζί-μείνε δίπλα μου-μείνε μαζί μου-γίνε η δύναμή μου-όλα θα τα νικήσω για σένα-εγώ ο τίποτα-εγώ από το πουθενά-οι δυό μας ανίκητοι- εγώ η ασπίδα και το σπαθί-να μένεις πίσω μου-για μένα μη σε νοιάζει-μόνο εγώ μπορώ να με λαβώσω-και η αγάπη-έλα να σε πάρω αγκαλιά-μην τραβιέσαι που κολλάω-είναι το βράδυ που φταίει-κάτι έχει ρίξει πάνω μου-θα πλυθώ-αργότερα-όταν ξημερώσει-τότε το πλύσιμο πιάνει-όσο πλένομαι στο σκοτάδι κολλάω περισσότερο-σε ακούω-καταλαβαίνω πως είσαι δίπλα μου από τον ανασασμό σου-είναι γρήγορη-άκουσε την ανάσα σου-αφουγκράσου την και θα ηρεμήσει-σε μένα ΠΑΝΤΑ πιάνει-σαν ψαράκι καλοταισμένο-στη γυάλα-χωρίς κινδύνους-από τίποτα να κρυφτείς-ακουμπάς καλά εκεί κάτω-έλα πιο κοντά αν θες-έχει μαλακή άμμο εδώ-βλέπεις και το κύμα-σκάει στην άκρη του γιαλού και οι σταλούσες μου ραίνουν τα μάγουλα-λυτρωτικά-σαν βάπτισμα-σαν εξιλέωση-σαν πρωινό νίψιμο-δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα άλλο-κάθεσαι και σε ραίνουν-κρατάω και τα μάτια κλειστά να με ξαφνιάζουν κατά πού αποφασίζουν να ριχτούνε-έλα-αν θες-πρόσεξε μόνο μη βγάλεις κανα μάτι από τα κλαριά-είναι χαμηλά και έχει σκοτάδι-το ξημέρωμα δεν θα αργήσει-σε καμιά ώρα το πολύ-σίγουρα-θα ναι δεν θα ναι τρείς τέσσερεις ώρες που έχει περάσει-που έχει σκοτεινιάσει-κοιμήσου αν θές-θα χουμε δουλειά και δρόμο σαν φέξει-μην ανησυχείς θα τα αναλάβω όλα εγώ-εσύ μονάχα να είσαι κοντά μου και μην απομακρύνεσαι-μην έχω να ανησυχώ και για σένα-πάντα να σε βλέπω-αλλιώς δεν θα μπορώ να σε προστατέψω-μην σε απασχολεί για μένα-εγώ ξέρω από αυτά-εγώ τα καταφέρνω καλά-δεν ήθελα να με δείς μα τα καταφέρνω καλά-όταν χρειαστεί-ευτυχώς δεν χρειάζεται συχνά-είμαι πάντα έτοιμος στο μυαλό μου-ήταν η πρώτη μου φορά μα νιώθω πως ήμουν καλός-πραγματικά καλός-σαν να είχα εκπαιδευτεί-αλά στο ορκίζομαι μόνο στον αέρα και στο μυαλό μου-λές και βγήκε ηφαιστιωμένη μια κυτταρική μνήμη-κάποιος εγώ προγονικός-κάποιος καταστροφέας-ένας χορός-σε κάθε κίνηση και θερισμός-κορμοί να βροντάνε κάτω στο πέσιμο-απολιθώματα σπαρμένα σπασμένα ακίνητα-πόρτες να ξεκλειδώνω στη σειρά με το καρφί και αυτές διάπλατα να ανοίγουν-τόσο εύκολα-και στο τέλος ησυχία-το κλειδί στην άμμο μπηγμένο-θηκαρωμένο-αποκαμωμένο-πολυδουλεμένο-δεν το βλέπω πιά-μπορεί και να το στειλα στη θάλασσα-μπορεί και να ταν κακό κλειδί-μπορεί και να άνοιξε πόρτες που δεν έπρεπε-που δεν θα κλείσουν ποτέ-αχ και να κλειναν τα μάτια μου για λίγο-ΠΟΙΟΣ-ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ-ΦΑΝΕΡΩΣΟΥ-όχι-κακή ιδέα-ας περιμένω το ξημέρωμα ξύπνιος-δεν θα αργήσει σίγουρα-και τότε θα χω δουλειά-σύντομη γιατί είμαι χεροδύναμος-και μετά δρόμο-πλύσιμο και δρόμο-μήπως θυμάσαι που έχουμε βάλει το σαπούνι-το σαπούνι-όχι-δεν θυμάμαι αν το φερα πίσω πριν-αν έχουμε και άλλο-αυτό κόλλαγε-τα χέρια μου μετά κολλούσαν-ίσως δεν έπρεπε να πλυθώ στη θάλασσα-το αρμυρό νερό δεν κάνει αφρό-έχουμε άλλο πόσιμο-όχι να πιώ-να ρίξω λίγο πάνω μου-μαντηλάκια-είχες φέρει κάτι αρωματικά-ΜΙΛΑ ΜΟΥ-μην τα κρατάς για σένα-ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ-έλα που σε αγαπάω-έλα καλό μου-που τα έχεις-εκεί στο σωρό μήπως-να ψάξω στα πράγματά σου-που είναι-καλά μη μιλάς-θα τα βρώ-κάτι έπιασα-αυτά πρέπει να ναι-ααα-κοίτα-προφυλακτικά-ναι-στο αλουμινάκι-ναι στο σκοτάδι μοιάζουν-μήπως-θές-σταμάτα-μη φωνάζεις-ηρέμησε-ΗΡΕΜΗΣΕ-εγώ είμαι-άσ’το-γράψε λάθος-δεν είναι ώρα-είναι που σε θέλω-δικιά μου-μη φωνάζεις ηρέμησε-θα ρθει η ώρα-κάποια στιγμή-δε σε πιέζω-δίκιο έχεις-άσε να έχουμε το νού μας στο σκοτάδι-ίσως αύριο-να βλέπουμε κιόλας-δεν έχεις τίποτα στο τσαντάκι σου χρήσιμο-τι παίρνετε όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα μαζί σας-η ομορφιά είναι μόνο η φυσική-όλα τα άλλα κάλπικα-ψέματα-μπογιές και μουτζούρες, αηδίες-εγώ σε προτιμάω αυθεντική-όχι σαν εκείνες-αν ήθελα μια τέτοια μπορούσα να την έχω όποια ώρα και στιγμή τη ήθελα-και κείνη θα το θελε-για μένα παλιά αυτά ήταν κερασμένα από τις ίδιες-για να ξέρεις ποιον συνοδεύεις-αν ήθελα μπορούσα να κοιμάμαι κάθε βράδυ και με διαφορετική και να τους λείπω γιατί εγώ είμαι αυθεντικός-αρσενικό-το ήξεραν και με κυνηγούσαν-τα βαρέθηκα και θέλησα μια σαν και σένα-εσένα-μην κοιτάς που δεν στα χω πεί αυτά-ο καθένας μας έχει τα μυστικά του-έχω και εγώ τα δικά μου-μα στα λέω γιατί σε θέλω-και θέλω να με θέλεις για αυτό που είμαι-όπως είμαι-χωρίς προσωπεία-αυτό θα είναι το μυστικό μας-δεν χρειάζεται να το μάθει κανένας-θα μας ενώνει για πάντα-θα αποδεικνύει την αγάπη μας-όλα έγιναν για την αγάπη μας-σε αγαπάω-ΜΗΝ ΤΡΑΒΙΕΣΑΙ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ-έλα εδώ-έλα να σε πάρω στην αγκαλιά μου-όλα ένα κακό όνειρο θα σου φαίνονται αύριο μέχρι να το ξεχάσεις-όλα ξεχνιούνται-σανάρωμα που μια μέρα θα χεις ξεχάσει πως μυρίζει μέχρι να ξεκωλωθεί η ανάμνησή του από μέσα σου για πάντα-τότε θα είμαστε ευτυχισμένοι-για πάντα μαζί-για πάντα αγαπημένοι-δεν θα χωρίσουμε ποτέ-και δεν θα σου ξαναφωνάξω-αρκεί να περάσει το σημερινό βράδυ και να ξημερώσει-μετά θα τα αναλάβω όλα εγώ-εσύ πολλά είδες-πολλά άκουσες για σήμερα-εγώ τα αντέχω γιατί είμαι άντρας-εσύ θα μείνεις στο πλάι μου να τα τακτοποιήσω όπως πρέπει και μετά καπνός-ούτε που θα το ξαναναφέρουμε στην ασφάλεια της ανωνυμίας μας-βλέπεις το μυαλό μου στροφάρει πολύ-όλα τα σκέφτηκα στο χορό μου πάνω-θυμάσαι εκείνο το φίλο μου στο βορά-στο βουνό-μακρυά από θάλασσα-δεν θα θέλουμε να ξαναδούμε θάλασσα μετά από αυτό-πλάκα έχει-θυμάσαι όταν σου λεγα πως αυτές οι διακοπές θα μας μείνουν αξέχαστες-τώρα θα λέμε να πάνε και να μην ξαναγυρίσουν-πάμε να γεμίσουμε τα μάτια μας με βουνά και ρίγανη και ζώα και φύση και ηρεμία-μια χαρά μου φαίνονται όλα αυτά-εσένα-είδες-με νοιάζει η γνώμη σου-εγώ σε αγαπάω-έχω μεγάλη καρδιά-και ας κάνεις και καμιά μαλακία πού και πού-γιατί δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά-έτσι λέει η ζωή-τι ήθελες και τους άνοιγες κουβέντα-ποιος ξέρει τι τους έλεγες-ότι περνάς πολύ ωραία στο νησί τους-ότι σου αρέσει η θάλασσα και το μπάνιο-ότι σου χει λείψει η φύση στη μεγαλούπολη-ότι έχεις φάει τρελό πακέτο στη δουλειά-ότι δουλεύουμε σαν τα μερμήγκια και τοι βρισκόμαστε στο τέλος της εβδομάδας για κανά ποτό και κανα γαμήσι-κάτι τέτοιο πρέπει να πες-δεν το ξερα εγώ τι πουτάνα είσαι-δεν το κατάλαβα ότι κάτι τέτοιο πρέπει να κρυβες-που μου φοράς αυτά τα μικροσκοπικά μαγιό που δείχνουν τα όλα σου έξω-που βάφεσαι σαν πουτάνα-ΠΟΥΤΑΝΑ-που μου βάζεις λόγια να τσακώνομαι με τους φίλους μου-ότι είναι κορτάκηδες-ότι σου την πέφτουν-αφού σε βλέπω πως τους κοιτάς-πως τους γελάς-άλλο που δεν λέω τίποτα-αφού σε αγαπάω-αφού είσαι η ομορφιά μου-το μικρό μου σπουργιτάκι-θα σε φροντίζω εγώ καλό μου-τίποτα να μην σκοτίζει το όμορφο κεφαλάκι σου-και αυτές τις μαλακίες θα στις βγάλω εγώ από κεί μέσα-να ξημερώσει μονάχα-ΜΟΝΟ να ξημερώσει-ΑΝΟΙΞΤΕ ΜΟΥ ΚΑΡΓΙΟΛΗΔΕΣ-ΒΓΑΛΤΕ ΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΜΕΣΑ-ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΝΑΣΑ-ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ-ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ-ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ-ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ-ΑΥΤΟΙ-ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΣΠΡΟ-ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

9 σχόλια:

  1. το κειμενο σε συνδυασμο με το ρεκβιεμ σε στελνει.
    τι αλλο να σου πω? !

    ομορφo πολυ..

    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μετρημένες 6 ώρες ματωμένης αγωνίας

    ήχοι ανέμου και κρωξίματα πουλιών

    η θάλασσα να μετακινεί βότσαλα στο στηθαίο του αφρού

    το μονοπάτι της φυγής καλυμμένο με τα νερά της πανσέληνης έλξης

    τρία τζίπ να χουν οργώσει την παχιά άμμο και να γυαλίζουν κάτω από μια ξεδιάντροπη λάμπα της δεη

    η σκηνή παραβιασμένη και εγώ να κραδαίνω την κερασομαλλούσα απ τη μια και το σουγιά απ την άλλη

    μόνο σάουντρακ στο δυσοίωνο ξημέρωμα, το ρεκβιεμ.
    καλοχαιρετώ σε αγαπητή alicia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλέ μου πρίγκηπα

    το μόνο που σε σώζει μπρός στον κίνδυνο είναι η λογική και μετά σαν δεν πιάσει τόπο η ανεξέλεγκτη οργή.όλη η ζωή, όλα τα στραβά, όλες οι αδικίες σφιχταγκαλιασμένες, σαν νήματα που περιμένεις να φυτιλιάσεις όλα μαζί για να κάψεις αυτό που ρχεται να σε βλάψει,εσένα και αυτους που αγαπάς.
    τροφοδοτείς το αδιέξοδό σου με θυμό,μπαρουτιάζεσαι και στραβώνεις εκεί που σημαδεύει η μπούκα, χιμάς για να ξεσκίσεις.

    καλό μου χνούδι, ο πόλεμος υπέρ βωμών και εστιών είναι ο φρικτότερος απ ότι η μονομαχία, γιατί δεν είναι θέμα τιμής και εγωισμού, στο πουθενά και στο κακό είναι θέμα ζωής και θανάτου, εσένα και των αγαπημένων σου.
    σαν έκλεισε ο σουγιάς στάλαξε μια αιμάτινη σταγόνα απ την κόψη του, γιατί ξεθηκαρωμένο μαχαίρι καιμάται μόνο βαμμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γνωρίζεις τον πόνο και τις ανησυχίες της αγάπης και υπομένεις και φέρεσαι ανάλογα κάθε φορά.

    Θα ξέρεις, σίγουρα υποθέτω, ότι υπάρχουν σπουργιτάκια με καρδιά αετού και πετούνε ψηλά με νύχια έτοιμα να κατασπαράξουν...

    Γεια σου Κώστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μακαρι μη χρειαστεί ποτέ να βγάλεις το μαχαίρι από τη θήκη, καλά είναι εκεί που κάθεται,
    μα σα χρειαστεί να υπερασπιστεί αυτά που αγαπάς και σ' αγαπάνε, αυτά που ζεις για να ζούνε, άστο να κελαηδήσει, να φωνάξει, να ματώσει,
    αυτός είναι ο προορισμός του
    ελπίζω να 'σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιατί δε μπορώ να διαβάσω ένα κείμενο χωρίς σημεία στίξης; Μου το εξηγείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ο εφιάλτης δεν έχει πάντα αφηγηματική γραφή, μερικές φορές είναι συνειρμικές σκέψεις, αν όχι πάντα,

    μέτρο του η σκέψη, μιας ανάσας διαδρομή, ένας μακρύς σιδηρόδρομος από σκέψεις, ένα αμοντάριστο υλικό γεμάτο cut, ένα σταυρόλεξο που φαντάζει κρυπτογραφικό, αλλάζοντας διεύθυνση και φορά σαν ανατεμνόμενες σκουληκότρυπες

    τελεία δεν έχει και αν είχε θα είχε η αρχή, γιατί ο εφιάλτης από κάπου ξεκινά και ποτέ δεν τελειώνει, κινείται σε ασυμπτωτική καμπύλη σε σχ'εση με το χρόνο.

    το κόμμα θα έδινε μια μικρή ανάσα σε δυο συνεχόμενες σκέψεις που θα συμπλήρωνε η μια την άλλη σαν του ψαλιδιού τα μέλη, μα στον εφιάλτη οι σκέψεις είναι ψηφίδες, αυτόνομες και ταυτόχρονα μέρη της εικόνας.

    δεν αλλάζεις παράγραφο στον εφιάλτη, είναι μονοκάμερος, δεν πιάνεις το θέμα και από άλλη σκοπιά, ο εφιάλτης είναι αυστηρά προσωπικός, αυτό είναι το νόημα.

    σε αυτό που με ρωτάς καλό μου ρόδο απαντώ:
    η αφήγηση είναι εύπεπτη, επειδή χρησιμοποιεί κοινούς κώδικες(στιξη-ανάπτυξη-αιτιολόγηση-κρεσέντο-λύση-υποκείμενους+αντικείμενους χαρακτήρες), αυτό ήταν πρωτόλειο και θα το μπαστάρδευα, αν ακολουθούσα τις παραπάνω φόρμες.

    θυμάμαι την ιστορία ενός φωτογράφου, που αποτυπώνοντας για πρώτη φορά σκηνικό πολέμου, για να έχει καθαρά πλάνα και πιο σωστή σύνθεση, μετακινούσε τα πτώματα προσπαθώντας να δραματοποιήσει περισσότερο το σκηνικό από τον ίδιο τον θάνατο.

    φαντάσου αυτή τη γραφή σαν αγωνιστική οδήγηση, που δεν έχεις την πολυτέλεια να πατήσεις φρένο, αλλάζεις μόνο τις ταχύτητες καρφωτές, λες και τα αποθέματά σου σε βγάζουν δεν σε βγάζουν ως το τέλος της διαδρομής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλέ μου herk είσαι μέσα, όπως πάντα. η λογική να σου σφαλίζει το χέρι και η οργή να στο χορογραφεί.
    να μην πηγαίνεις γυρεύοντας καβγά και αν μπορείς να τον αποφεύγεις, καλόν είναι, μα σαν σε βρεί και σε στριμώξει, να καθαρίζεις το σκηνικό βαρώντας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλέ μου συννένοχε

    τα σπουργιτάκια έχουν μια κακή συνήθεια,
    από τεμπελικά γονίδια δεν χτίζουν εύκολα σπιτικό, βρίσκουν φωλιές άλλων και εκεί βγάζουν τα μάτια τους.
    μην σε παραξενεύουν τα νύχια της, αυτά σε γοητέψαν και αυτά είναι που θα θυμάσαι.
    οτι και εγώ και εσύ και όλοι μας στη θέση της βρεθήκαν και όλοι μας στο ίδιο έργο παίξαμε πότε τον έναν, πότε τον άλλο ρόλο, του φταίχτη ή του θύματος.
    συμπέρασμα: απώλεια καμία, όλα τα παθήματα μαθήματα, κανένας από έρωτα δεν εχάθη -και όποιος εχάθη καλότυχος-, γιατί όποιος τον έρωτα έψαξε, έρωτα βρήκε, ίσως αλλού, στο βάθος του χρόνου.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή