Ήταν 3 τους, στα 16, όλο φωνές και χάχανα, πειράγματα στους περαστικούς και αστεία μεταξύ τους.
Λεωφορείο γεμάτο κόσμο, μεσημέρι Ηλιουπόλεως, κίνηση απίστευτη και το κλιματιστικό να προσπαθεί να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα ανέφικτα.
Ωτακουστής ακούσια, μασούσαν τσίχλες εκκωφαντικά και σχολίαζαν από τα πίσω καθίσματα για καινούρια χτενίσματα, γυμναστικής δικαιολογίες, συναυλιονέα, μα κατά βάση γκομενικά.
Ποια γούσταρε ποιόν, πόσο φουσκωμένα μούσκουλα και μπόξερ είχε σε σχέση με πέρσι, ποιος κοιμήθηκε με ποια και τι ακούστηκε αργότερα.
Από το στόμα τους παρέλασαν δεκάδες άτομα με όλες τις απαραίτητες μορφολογικοανατομικές περιγραφές, με σχόλια και παρατσούκλια, προφανώς δεν άφησαν κανένα απεριποίητο, 3 κοπέλες όλο νάζι, σκέρτσο, θράσος και αυθάδεια.
Σε κάποια στιγμή ρωτάει η μια φίλη την πιο ξεπεταγμένη μεταξύ τους για τον Αλέξη, μου μεινε το όνομα, γιατί όλα μεταμορφώθηκαν.
Κομμένη με τον Αλέξη, ας τον αυτόν.
Μα..
Δεν έχει μα, δεν τον πιάνουμε αυτόν στο στόμα μας, αυτός ήταν αίσθημα.
Και γιατί τον άφησες;
Στερνή μου γνώση.
Μιλάς σαν τη μάνα μου. Τι το ξεχωριστό είχε σε σχέση με τους άλλους; Συνέχισε η άλλη λίγο μουδιασμένη, περιμένοντας μια ρωγμή μικρότητας, για να τα ισοπεδώσει όλα
Αρχίδια, γιατί μόνο αυτός όταν του πα, τέρμα και τελείωσε ήταν ο μόνος που δεν ήταν σκύλος, με γλειψίματα, μυξοκλάματα και παρακάλια να προσπαθήσει κοντά του να με κρατήσει. Ούτε το λόγο δεν ρώτησε, αποχώρησε και δεν μου ξανατηλεφώνησε.
Τον είδα με κάποια.
Ελπίζω να ναι καλά και όποια τον έχει να τον προσέχει.
Μετάνιωσες;
Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα. Ας το καλύτερα.
Αν είχα κατέβει πριν από την τελευταία στιχομυθία θα χα χάσει μια μικρή ελπίδα στον κόσμο και στα νιάτα.
Βουβά σχεδόν το λεωφορείο διέσχισε κάποια τετράγωνα τελματωμένα και τις αποβίβασε μια μια, χώρια, χωρίς λόγια, με ένα νεύμα και μια τσίχλα.
Ήταν 3 κοπέλες σε ένα λεωφορείο, κοντά στα 16, μα φεύγοντας άφησαν κάτι πιο βαρύ.
...
για σένα
Λεωφορείο γεμάτο κόσμο, μεσημέρι Ηλιουπόλεως, κίνηση απίστευτη και το κλιματιστικό να προσπαθεί να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα ανέφικτα.
Ωτακουστής ακούσια, μασούσαν τσίχλες εκκωφαντικά και σχολίαζαν από τα πίσω καθίσματα για καινούρια χτενίσματα, γυμναστικής δικαιολογίες, συναυλιονέα, μα κατά βάση γκομενικά.
Ποια γούσταρε ποιόν, πόσο φουσκωμένα μούσκουλα και μπόξερ είχε σε σχέση με πέρσι, ποιος κοιμήθηκε με ποια και τι ακούστηκε αργότερα.
Από το στόμα τους παρέλασαν δεκάδες άτομα με όλες τις απαραίτητες μορφολογικοανατομικές περιγραφές, με σχόλια και παρατσούκλια, προφανώς δεν άφησαν κανένα απεριποίητο, 3 κοπέλες όλο νάζι, σκέρτσο, θράσος και αυθάδεια.
Σε κάποια στιγμή ρωτάει η μια φίλη την πιο ξεπεταγμένη μεταξύ τους για τον Αλέξη, μου μεινε το όνομα, γιατί όλα μεταμορφώθηκαν.
Κομμένη με τον Αλέξη, ας τον αυτόν.
Μα..
Δεν έχει μα, δεν τον πιάνουμε αυτόν στο στόμα μας, αυτός ήταν αίσθημα.
Και γιατί τον άφησες;
Στερνή μου γνώση.
Μιλάς σαν τη μάνα μου. Τι το ξεχωριστό είχε σε σχέση με τους άλλους; Συνέχισε η άλλη λίγο μουδιασμένη, περιμένοντας μια ρωγμή μικρότητας, για να τα ισοπεδώσει όλα
Αρχίδια, γιατί μόνο αυτός όταν του πα, τέρμα και τελείωσε ήταν ο μόνος που δεν ήταν σκύλος, με γλειψίματα, μυξοκλάματα και παρακάλια να προσπαθήσει κοντά του να με κρατήσει. Ούτε το λόγο δεν ρώτησε, αποχώρησε και δεν μου ξανατηλεφώνησε.
Τον είδα με κάποια.
Ελπίζω να ναι καλά και όποια τον έχει να τον προσέχει.
Μετάνιωσες;
Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα. Ας το καλύτερα.
Αν είχα κατέβει πριν από την τελευταία στιχομυθία θα χα χάσει μια μικρή ελπίδα στον κόσμο και στα νιάτα.
Βουβά σχεδόν το λεωφορείο διέσχισε κάποια τετράγωνα τελματωμένα και τις αποβίβασε μια μια, χώρια, χωρίς λόγια, με ένα νεύμα και μια τσίχλα.
Ήταν 3 κοπέλες σε ένα λεωφορείο, κοντά στα 16, μα φεύγοντας άφησαν κάτι πιο βαρύ.
...
για σένα
μικρή ταπεινή ιστορία δεν διεκδικεί σχόλια,
ΑπάντησηΔιαγραφήμοναχά εσωτερικές αλλαγές καλή μου.
το λεωφορείο γραμμής καλαμάκι κέντρο και η κουβέντα κάπου στην ηλιουπόλεως.
θέλει νεφρά γερά να ξέρεις που να κρατιέσαι και που να αφήνεσαι, να δίνεσαι, μα να μην ξοδεύεσαι.
όντως, είχε δίκιο
της συνειρμικής γραφής σου ακολουθώ εύκολα τα μονοπάτι, τα πατήματα σαν σε βότσαλα στέρεα, είπες την ιστορία με πέντε λέξεις κλειδιά
den einai ligo spanio ayto???
ΑπάντησηΔιαγραφήτο να μην ξοδεύεσαι, κρύβει απο πίσω του ένα (άλλο), που εννοείται από όσους εννοούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει να κάνει με τα ματωμένα μούτρα και τα γόνατα, με ξεριζωμένες αγκαλιές,
να χεις τα χρέη σου πληρώσει και προκαταβολικά με κόπο και αγωνία και πάλι να μην φτάνει.
αν είναι σπάνιο;η γαλήνη που κουβαλούν οι καπετάνιοι έχει προκύψει απο το αντίκρυ μεγάλων καταιγίδων, αμα ειδωθείς με το θάνατο και την γλυτώσεις, φόβος δεν σε ξαναπιάνει ποτέ