10.7.08


Κάνεις το γύρο του κόσμου σου όσο το λουρί σου αμολάς, μα δεν αφήνεις
Ραπίσματα του ανέμου σε γονάτισαν και έσπασες τα μούτρα σου σε πετρωμένες πόρτες
Ο φόβος του πόνου σε έκανε να ριζωθείς και η υγρασία του κορμιού και των βλεφάρων έκανε την σκόνη γύρω σου πηλό και ο πηλός γίνηκε κάστρο
Μέσα από την πυθαρένια πανοπλία κανείς δεν σε πονά, κανείς δεν πλησιάζει, κανέναν δεν αισθάνεσαι κοντά, ούτε αυτούς που πασχίζουν άνοιγμα να βρούν να μπούν και άμυνες να καταλύσουν, μόνο θλιμμένος βλέπεις μακριά, γυάλινα μάτια σε απέναντι κάστρα, ακίνητα σαν και σένα.
Η καρδιά ακόμα χτυπά ακούς τον αντίλαλό της, εκτός και αν είναι οι αλυσίδες των ποδιών ή του γλυτωμού καλέμια που τρώνε τα θεμέλια και το κάστρο σου κατεβαίνει.
Μα και αν κάποτε κάποιος σε λεφτερώσει από τα δεσμά πως θα μπορέσεις το βάρος της λεφτεριάς σου να σηκώσεις τότε που θα χουν οι ώμοι σου ξεμάθει, σαν τις μακρύλαιμες σοκολατί γυναίκες που μοιάζουν καμηλοπαρδάλεις, μα σαν τους κρίκους βγάλουνε, σωριάζονται οι λαιμοί τους κάτω σαν δρεπανιασμένα στάχυα
Αυτός που φοβάται να φανεί και στο σκοτάδι κρύβεται, τον ήλιο ξεμαθαίνει, στου φεγγαριού την αχνοφωτεινιά κουρνιάζει και πλάσμα της νυχτιάς λογίζεται που πέρασε στην άλλη όχθη

8 σχόλια:

  1. Ας καταφέρω να τον λεφτερώσω, και θα τυλιχτώ εγώ γύρω από τον λαιμό του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. είδες πόσο δυνατή είσαι;
    μα να ξέρεις πως αν κάποτε φύγει απο κάποιον το στήριγμα- η αγκαλιά, αυτός θα πέσει,άτσαλα, πρέπει τους ανθρώπους να τους αφήνεις πρώτα να σταθούν και ύστερα να αλληλοτυλίγεστε, σαν κληματίδες ο ένας για τον άλλο, γιατί ο γλυτωμός έρχεται απ τον ένα για τον άλλο και όχι προς εαυτόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπαρχουν ανθρωποι που σαν οροσημο της ευτυχιας τους διαλεξαν το κοκκινο φεγγαρι. σαν πονεσαν και κλειστηκαν στο καστρο, καλυψαν το παραθυρο με βαριες κουρτινες για να μην βλεπουν το βλεπουν τις νυχτες. και θα ελευθερωθουν μονο σαν βρουν την δυναμη να μπουσουλησουν προς το παραθυρι, να μεριασουν την μωβ κουρτινα με το ενα χερι, με το αλλο να στηριχθουν στο περβαζι για να σηκωθουν και να κοιταξουν το φεγγαρι καταματα που θα τους κλεινει πονηρα το ματι... απλα πρεπει να περασουν πολλα σκοτεινα βραδια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ποιός γράφει από τους δύο μας; είσαι εσύ ή εγώ;
    τα γράμματα τα αναγνωρίζω, μα για το χέρι δεν είμαι σίγουρος

    πες μου ένα μόνο, τι λέει το φεγγάρι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. είναι νωρις ακόμα.. δεν μου μιλαει δεν του μιλαω... το κρυφοκοιταζω ομως.. κατι ειναι και αυτο

    υγ: ουτε εγω ειμαι σιγουρη για το χερι, είμαι ομως σίγουρη οτι αυτο δεν ειναι κακο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. iamatika laspoloutra.
    ..
    meta apo sena Kosta to matrix!!!
    xa

    exei baros i eley8eria??
    eeeeeeeeeee???
    sigoura???
    pos 8a to broume ayto?? na to afairesw ap'to mikto??
    :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα, καλή μου επιδέξια, ακριβώς ιαματικά λασπόλουτρα, όπου ο καθένας λούζεται εαυτόν για να σωθεί, μα δεν ξεβγάζει το επίπλαστο δέρμα, αντίθετα από τα φίδια που ξετομαριάζονται, οι άνθρωποι μέχρι τα βαθιά γεράματα ντύνονται μάσκες, τόσο που μερικές φορές και ο θάνατος ξεστρατίζει από ην καλή παραλλαγή, αφού και οι ίδιοι έχουν ξεχάσει ποιοι ήταν πριν το ταξίδι αρχινίσει.

    Παραφράζοντας τον κούντερα, η ελευθερία κουβαλά το βάρος της αβάσταχτης ελαφρότητας των αόρατων δεσμών της, σαν να λέμε πως περιορίζεται και απελευθερώνεται ταυτοχρόνως από το μέγεθος του κλουβιού της, γιατί αν δεν αχνοφαίνονται τα όρια, στον αέρα πηδάς, δίχως τον πήχη, την μπάλα κλωτσάς χωρίς καθόλου τέρμα, βέλος τοξεύεις στο κενό, δίχως να υπάρχει στόχος.

    Κάποτε θέλησαν να ζυγίσουν τον καπνό, μα δεν μπορούσαν. Ρώτησαν ένα σοφό και κείνος είπε να του φτιάξουν ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι κρασί. Του το φτιαξαν, το ζύγισε, ήπιε ένα ποτήρι κρασί, το άναψε και τους ρώτησε τον λόγο που ρωτούσαν.

    Όποιος το βρεί θα γίνει πλούσιος, είπε ο πρώτος.

    Θα γίνει διάσημος, είπε ο δεύτερος.

    Θα βρεί την ευτυχία, είπε ο τρίτος.

    Ο σοφός έπινε, κάπνιζε και γελώντας τίναζε στο τσιγάρο του στην ακριβείας παλάτζα.

    Σοφέ γιατί γελάς; ρώτησε κάποιος τους ενοχλημένος.

    Ζήτησε από τον πρώτο αν του φέρει ένα χαρτονόμισμα, από τον δεύτερο το πτυχίο του και από τον τρίτο το ιερό βιβλίο.

    Θα τα ανάψω και θα σας πώ για το βάρος του καπνού απάντησε αυτός, γιατί ο καπνός έχει διαφορετικό βάρος για τον καθένα σας. Όλοι αντέδρασαν.

    Με το να αρνείστε να κάνετε θυσίες σημαίνει πως λίγο πραγματικά σας αφορούσε η απάντηση.
    Με μια κίνηση έσβησε στη ζυγαριά την άκρη του τσιγάρου. Μετρήστε το απόβαρο και θα σας φανερωθεί πόσο ζυγίζει. Άλλο βάρος καπνού έχει το τσιγάρο, άλλο το χαρτονόμισμα, άλλο το πτυχίο και άλλο το ιερό βιβλίο. Αν αντέχετε το βάρος της απώλειας του κάθε αντικειμένου, αυτός είναι ο τρόπος.
    Τελείωσε και την γουλιά από το πιοτό του. Κάποια πράγματα δεν ζυγίζονται, παρά μόνο με την απώλειά τους.

    Έχει βάρος η ελευθερία, έχει κόστος και όποιος μπορεί να σηκώσει το βάρος της απόλυτα θεός καλύτερα να λογιέται.

    Αν σου επιτρέπω; Παρακαλώ, όσες προσπάθειες θέλεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή