σήπεται εντός μου

Εχθές αγόρασα ένα κατοικίδιο

Η μοναξιά μου βρήκε ταίρι και ο άσχημος χαρακτήρας μου παρέα

θα μάθω να αγαπώ

θα μάθω να φροντίζω

θα μάθω να βλέπω και να νιώθω πέρα από μένα

θα γεμίσει ο χώρος μου ζωντάνια και ανεμελιά, χρώμα κι άρωμα, μουσικές και αρώματα

με κοιτά στα μάτια και κάτι περιμένει
τι περιμένει;

Κλαίει και δε έχει λόγο να κλαίει

Δεν είμαι εκεί; Τι δεν καταλαβαίνει;

Τι κι αν δουλεύω και το αφήνω όλο το πρωινό μόνο του σπίτι κλεισμένο;

Και κείνο;

Όλο κλάμα και φασαρία, μυρωδιά και κακό

Του φωνάζω και σταματά

Το χαιδεύω και ξαναρχίζει

Το βγάζω έξω βόλτα και το κρατώ τακτικά απ το λουρί, μην ενοχλήσει κανένα

Λερώνει και λερώνεται και βλέπει πως νευριάζω

Χαμηλώνει τα μάτια, τη φωνή, κοιτά στα μάτια και κάτι αναζητά


ΤΙ ΖΗΤΑΣ;


Ανεβαίνεις στο πόδι μου και δυσανασχετώ

Τρίβεσαι και τραβιέμαι

Μιλάς με τα μάτια και δεν σ ανταπαντώ

Η πίστη που εμπεριέχει υποταγή, πηγάζει από φόβο, όχι από αγάπη

Τα μάτια γίνονται πιο βαριά, σε αντίθεση με το σώμα

Οι αντιδράσεις πλέον νωθρές και κάτι προοιωνίζει την απουσία

Το φαγητό στο πιάτο δεν λέει να λιγοστέψει και έξω δεν βγαίνει να ενεργηθεί

Μια μυρωδιά σε απουσία μύτης δεν μπορεί να ανιχνευθεί και όπου οι καστρόπορτες μένουν κλειστές, βρίσκονται ξυλιασμένοι στα σκαλοπάτια τους της συμπόνιας οι επαίτες

Από σήμερα έχω ένα κατοικίδιο εντός, που σήπεται πρησμένο, με μάτια ολάνοιχτα αδειανά και στόμα κακοραμμένο