ο γάμος του καραγκιόζη

-Καλησπέρα, εγώ είμαι ο περί ού ο λόγος.

-Και εγώ ο επί των δίσκων, αντικαλησπέρα.

-Ωραία, κάτι μου λέει πως θα τα βρούμε. Να μπούμε στο θέμα κατευθείαν;

-Λέω ναι.

-Κοίτα, έχω πολλές ιδέες, για την είσοδο, για το φαγητό και τα λοιπά.

-Τα λοιπά τα λένε ρέστα από σήμερα και το θέμα έχει ως εξής: να μην σε ταλαιπωρήσω με ιδέες, έχω μαζέψει ένα υλικό γύρω στις είκοσι ώρες, από κει μέσα διάλεξε και μεγαλούργησε.

-Εννοείς ότι εμένα με θέλεις μόνο για να πατήσω το play.

-Σου είπα χωρίς προσβολή και χωρίς να θέλω να μειώσω την καλλιτεχνική σου αξία, μα είπα να σου δώσω τις δικές μου μπογιές για να ζωγραφίσεις.

-Να ρίξω μια ματιά;

-Όσες..

-Συγγνώμη, βλέπω μόνο ελληνικούς τίτλους. Κάνω λάθος;

-Θα κάνω γλέντι, όχι πάρτυ, δεν είναι η ώρα για dirty dancing, μόνο για ντέρτι. Μπήκες;

-Έχω κάποιες διαφωνίες, σοβαρές, αλλά ας δούμε το υλικό.

-Να σου δώσω ένα στίγμα, ΄30 μέχρι ΄90, αυθεντικές ηχογραφήσεις, μπουζουκλερί κάργα και τα κλαρίνα δικά σου.

-Από σύγχρονα λαϊκά;

-Για να μην υπάρξει κανιά παρεξήγησις, βανδή, την ξέρεις;

-Ναι, πως.

-Ωραία, ξέχνα την. Όπου το φοίβος δεν συντάσσεται με το δεληβοριάς, επίσης.

-Για περίμενε, το πράγμα σοβαρεύει επικίνδυνα. Δηλαδή θα σε βρώ σε χατζηγιάννη;

-Καλύτερα σε χατζή. Καλό το παλικάρι, ωραίος μουσικός, αλλά φθαρμένος και κρίμα είναι.

-Κουρκούλης, ρέμος ;

-Να σαι καλά που με έκανες και χάρηκα. Στο σακκί με τους άλλους.

-Πέγκυ, κοκκίνου;

-Έχουν φωνάρες, αλλά υπηρετούν τη θεά από άλλο πόστο. Υπάρχει μοσχολιού και ρίτα, πίτσα και ρένα εσκενάζυ, υπάρχει πόλυ πάνου, και αν θές στο τώρα μελίνες και μαριώ. Εκεί θα με βρείς και θα με ευχαριστήσεις.

-Αλεξίου;

-Τώρα παίζεις μπάλα.

-Γαλάνη;

-Βρέ και αρλέττα αν θέλεις κάτι παίξε, δική μας είναι, αν και κέφι δεν κάνει.

-Να υποθέσω ότι παίζει μάρκος και μάνος;

-Ναι γειά σου, φέρε τώρα την μπύρα, γιατί νόμισα πως θα έβαζες λάμψη εφεμ.

-Ο ακατανόμαστος;

-Μέχρι τον κουγιουμτζή και φτάνει, αλλά δεν κολλάει με τους γίγαντες που σου αχώ. Στρατός, Στέλιος, Μάρκος, τσιτσάνης, σερ μπιθί, και βάλε.

-Σου το λέω από τώρα πως είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Εσύ θέλεις ταβέρνα και ο κόσμος θα ρθει για χορό. Κάνω δεκαπέντε χρόνια αυτή τη δουλειά και σου το υπογράφω ότι θα πατώσει.

-Ωραία, ζήτω το ναυάγιο.

-Δεν μπορείς να παίζεις με τα λεφτά των δικών σας και τα νεύρα των καλεσμένων.

-Αν είναι να πάω σε ευτυχισμένη στιγμή κάποιου και να μην περάσω καλά, δεν τρέχει κάστανο. Αν είναι όμως δική μου και δεν ακούσω τα που θέλω και αν εγώ πλερώνω, όχι μάγκα μου, υπάρχει πρόβλημα.

Σταματάω την κουβέντα, παίρνω το πηδάλιο και εξηγούμαι.

-Είσοδος και φαγητό, οι εκλεκτοί και οι αγαπημένοι. Βαγγέλη γερμανό και πορτοκάλογλου, φατμέ και λαθρεπιβάτες, γιοκαρήνης και δεληβοριάς, χειμερινοί κολυμβητές και ελαφρά του ΄30 με τον αττίκ και τον γούναρη. Εδώ θέλω όπου μπορείς να χώσεις το χαμόγελο της τζοκόντα και τη ραλλού, την περιμπανού και κανά δυο τρία από τον μάνο, γιατί αν δεν ακουστεί στο τραπέζι μου, τσάμπα μάγκας θα μια.

-Θέλω μικρό αφιέρωμα σε καθένα γίγαντα συνθέτη, θέλω θεοδωράκη και λοίζο, θέλω ξαρχάκο και μαρκόπουλο, πολλούς θέλω, μπορεί να μην είναι γλετζέδες, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να ακουστούν.
-Σου έχω δέκα κινηματογραφικές δουλειές για να ανασύρεις διαμάντια, με βλαχοπούλου, βουγιουκλάκη, καρέζη και άλλες αρχόντισσες.
-Αναντίρρητα θέλω το δελφινοκόριτσο του βιολάρη γιατί το ακούω και μου θυμίζει τα μικράτα μου με το ραδιόφωνο στη γειτονιά.
- Η παρέα μου είναι παπαδοπουλική, αλλά με τον λάκη με τα ψηλά ρεβέρ και συνέχισε με μητροπάνο, για πρώτη γεύση.
-Θέλω τρεις ώρες ηπειρώτικα και πελοπονησιακά, τσαμικοκαλαματιανά, αυτά είναι εντελώς δικά σου και αν θέλεις μια μικρή βοήθεια λέω κυρίτσης και εσύ καταλαβαίνεις.
-Το πόσο θα τραβήξει παραπάνω θα το εκτιμήσεις εσύ, αν δεν κάθονται σκότωσέ τους με κανα δυό γρήγορα συρτά.
-Μετά είναι τυφλοσούρτης, σου έχω φτιάξει φάκελλο γλέντι . χασάπικα, ζεϊμπέκικα, τσιφτετελοειδή, αμανέδες, καμηλιέρικα, καρσιλαμάδες και κάτι ανάμεσα.
-Θέλω παιδιά από την πάτρα και λαϊκό τσατσά, θέλω μητροπάνο και παρασπονδία ανδρεάτο με πρώτο φθινόπωρο, θέλω τσέρτο και μάγκικο μελαχροινό μου, θέλω νομικό και ένα άδειο πακέτο, θέλω αγάθωνα και το παλιό μου μπουζουκάκι, θέλω μαριώ παρασπονδία και τρελέ τσιγγάνε, θέλω ό,τι υπάρχει εκεί μέσα να ακουστεί.

-Μετά είναι τα πραγματικά βαριά.

-Δηλαδή;

-Μετά είναι η δική μας παράδοση φίλε μου, είναι παπακωνσταντίνου, γκαιφύλλιας και μάλαμας. Είναι κανά και καλημέρη. Είναι υφαντής και κουρουπάκης. Και πάντα μόνος του ο παπάζογλου.

-Πρώτη φορά βρίσκομαι σε τόσο δύσκολη θέση. Δεν μπορώ να συνδέσω το όνομά μου με την αποτυχία σου, είμαι επαγγελματίας, δυστυχώς.

-Το καταλαβαίνω. Δεν πειράζει, καλή καρδιά.

-Θέλω να σε προστατέψω, θα κακοπάθεις, είναι η πρώτη σου φορά και είσαι βαθιά νυχτωμένος, εγώ παντρεύομαι κάθε σαββατοκύριακο για τα τελευταία δεκαπέντε και κάτι χρόνια.

-Θέλω να περάσω καλά εγώ, η κερασομαλλούσα και οι καλοί μου.

-Κοπελιά μου εσύ γιατί δεν του βάζεις μυαλό;

-Ό,τι θέλει είναι αυτά που μας αρέσουν, αυτά που τραγουδάμε. Μα και στην τελική αν βάλει μυαλό, δεν θα ναι αυτός που ορέχτηκα.

-Καλά, κύλισε ο τέντζερης με το συμπάθειο. Ας είναι, ας δοκιμάσουμε την τρέλα.

-Σε κάποιο σημείο όταν θα ανεβάσω τις καρέκλες στην πίστα κάνε μας τη χάρη και πιάσε μπάρ, τραπέζι ή έλα μαζί. Τότε θα γλυκολαλήσουν οι που ξέρουν.

-Ποιοι είστε;

-Θα μας γνωρίσεις στην πορεία, μπορεί και να μας καμαρώσεις, μπορεί να αποχτήσεις και περίσσειο θάρρος και να βάζεις όχι αυτά που συνηθά ο κόσμος, αλλά αυτά που εσύ γουστέρνεις.

-Αυτά στην περίπτωση που όλα πάνε καλά. Αν κάνει κοιλιά το σχέδιό σου, μου επιτρέπεις πρωτοβουλίες;

-Δηλαδή;

-Το γλύκα γλύκα. Ξυπνά και πεθαμένο, είναι εγγύηση και πασπαρτού. Γκαραντί ότι όλοι θα χορέψουν. Θώδη.

-Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα.

-Καλέ μου, εντάξει τον δέσαμε τον άνθρωπο χειροπόδαρα και τον βασανίζουμε. Βάλε νερό στο κρασί σου, ούτε και μένα μου αρέσει, αλλά κέφι κάνω.

-Επειδή το θέλετε και οι δύο, δεν το αποκλείω, μα πάω να σας προφυλάξω, το τραγούδι θα χάσει τη δύναμή του στα μάτια σας. Μετά από τη ρίτα δεν ακούγονται γέλια, δεν χορεύει ο άνθρωπος, αλλά τα μέλη του ανεξάρτητα με πόνο, πόθο, ντέρτι και καημό, ξεχνώντας κούραση και βάρη. Κάν΄το και μετανιωσέ το.

-Μη με παρεξηγήσεις φίλε μου, οι επιλογές σου είναι πρώτες και δεν έχω ξανακούσει τέτοιες, μα είναι άλλη η νοοτροπία των καλεσμένων, σφυρηλατημένη με τα χρόνια και τα γλέντια, θέλουν γνωστά τραγούδια για να ταυτιστούν, αλλιώς η πίστα θα ναι έρημη από πόδια και δεν είναι ωραίο θέαμα.

-Δεν ξέρεις ποιοι είμαστε, δεν ξέρεις ποιος είμαι και δικαιολογούνται οι ενδοιασμοί σου. Έρημη πίστα με δαχτύλια να κροταλιάζουν είναι πιο γεμάτη πίστα από τον συφερτό που όλοι κλακαδάρουν κάλπικα ντέρτια του συρμού.

-Είσαι απόλυτος, δογματικός.

-Ένα σου λέω, είναι η παράσταση η δική μου. Και κανένας να μην ανέβει, ευκαιρία να λυώσω τα καινουριοπάπουτσά μου.

-Το θέμα είναι να χορέψουν όλοι.

-Το θέμα είναι να χορέψει όποιος θέλει, όποιος το νιώθει και το τολμά. Έξω τα δήθεν.

-Έκανα τον συνήγορο του διαβόλου, μυαλό δεν βλέπω να βάζεις. Μου κέντρισες το ενδιαφέρον να δώ πως θα πάει όλο αυτό. Να το ξέρεις πως κινείσαι σε θολά νερά.

-Η μόνη θολερότης θα ναι στα ποτά του μάλαμα, μη με φοβάσαι εμένα. Πατώ γερά.

τριαλαλαΛαλαλαλατριαλαλαλαλατριαλατριαλαλαλαλατριαλαλαλλατριαλαλαλαλλαλαλαλαλαλαλλαλαλαλαλαλατριαλαλα

-Πως σου φάνηκε; Είχα δίκιο;

-Τα παίρνω πίσω, η εμπειρία μπορεί να κάνει και λάθη.

-Τι σου είχα πεί για τη θώδη;

-Δεν το περίμενα, το ξεφούσκωσαν εντελώς. Ήξερες τον κόσμο σου.

-Όχι φίλε μου, τα χέρια και τα πόδια σου γνωρίζουν να περπατάνε τον ζειμπέκικο καλύτερο από ότι ανασαίνουν τα πνεμόνια. Και κάπου εκεί μέσα υπάρχει σε καθένα τους κάτι που όσο και να φωνάξουν αυτό δεν λέγεται, όσον αέρα και να βγάλουν αυτό ποτέ δεν βγαίνει, όσο και να πιούν αυτό ποτέ δεν πνίγεται, όσο και να κουραστούν αυτό ορθούς τους κρατάει.
Αυτό έμαθα και αυτό έζησα και ζώ μαζί τους κάθε όποτε ανταμώνουμε. Με τους μισούς είχα πάνω από δέκα χρόνια να βρεθώ και με τους άλλους κάθε μέρα. Όλοι όμοιοι, όλοι μια γενιά.

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δαμιανό με τον τζουρά, το μεγαλύτερο δώρο που μου παιξε το πρώτο φθινόπωρο στις έξι, μόνο για μένα, χίλια φιλιά να τον εστέψει η γλυκειά κατερινιώ.

* Δυό τεράστια ευχαριστώ στους δίδυμους κανελλογαρύφαλλους που μου ρθαν από την μακρυνή τους σπάρτη μετά από εννιά χρόνια, που ταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Φίλοι καλοί και αγαπημένοι.

*Μια σφιχταγκαλιά στη δρακαντούλα που έπνευσε σμυρναίικες πολίτικες μνήμες πάνω από τα κεφάλια μας με το τραγούδι της το μονόφωνο και τις ορειχάλκινές της ζίλιες.

*Ένα ολοζουμερό φιλί στη νουνού που ταξίδεψε από τις μακρυνές αγγλίες για να πεί και κείνη ένα τραγούδι, έστω και χωρίς ένα βιολί παρέα, να τρυπώσει στις φωτογραφίες μας και μοιραστεί μαζί μας τη χαρά μας.

*Το μεγαλύτερο ευχαριστώ στον φίλο καρδιακό τον δηρμύτη, που μας οδήγησε και μας ξεπροβόδισε με την κιθάρα του την παιδική αγκαλιά και όλο το τσούρμο να λαλεί, εκτός από τον ασημάρχη που διόρθωνε τους στίχους.

*Την ελπίδα την κουτσή που χόρεψε δύο γύρους.

*Τον σερ ελάιτζα κορτές που σιγόνταρε τον φάλτσο ψάλτη, για την ιδέα του του ματωμένου γάμου τη συρραφή και για όσα ακόμα δεν έχουμε μάθει.

*Το φίδι το κολοβό που έκανε την διαβρωτική εμφάνισή του, που μας μάζεψε τα λεφτά από όλους και υπεξαίρεσε ό.τι πρόλαβε και μπόρεσε. Με αγάπη πάντως.

*Την αννούλα της φωτιάς με τη γόβα στιλέτο και το ξώπλατο, που έκανε ζημιά τους άρρενες.

*Την κατακουρασμένη ζέμπρα κωνσταντίνα και τον γλυκύτατο σάκη που μας τίμησαν με κόρνες και κορντέλες πορτοκαλιές.

*Την εστέλλα με το μάγκικο μόρτικο αργόσυρτο χορό της.

*Τη δασκαλίτσα το μαράκι που γραψε το πιο παιδικό γράμμα που χω λάβει από μεγάλον.

*Τον bill από τη μακρυνή λέσβο που πέταξε για μένα αψηφώντας την θεατρική του καριέρα.

*Τον νικόλα και την γεωργία που μετά ενός χρόνου και κάτι μηνών είδαν τη γαλήνη τους και εκείνοι μου έταξαν παρόμοιο καθυστερημένο δώρο, για να διατηρείται ζώσα η παράδοσις.

*Τον σταμάτη και την αννούλα που έσκασαν μύτη στην παραλιακή με προσπέραση από δεξιά και τρελή κόρνα και χορό με τα σαράντα παλικάρια από την τριπολιτσά.

*Τη χαρά από τη ιθάκη που της φάνηκαν όλα τέλεια και ας μην άντεξε μέχρι τέλους.

*Τον γιώργη που κιθαρώδησε μαζί μας και πήρε μέρος στη χαρά μας.

*Τον ταχυδρομικό μου φίλο με τη αφροδίτη του που κουράγιο να χει να αντέχει το βροντερό του γέλιο και την ακατάπαυστη όρεξή του.

*Την πανεμορφιά γεωργίτσα και τον σπαρτιάτη ξενοφώντα που μας τίμησαν με το τραγούδι και το χορό τους και την όμορφη παρουσία τους.

*Τον καλό μου τον πετρή που άφησε νεογέννητο ζουμπουλάκι και ήρθε να χοροπηδήσει ηπειρώτικα μαζί μας.

*Τον έγγελο των 185 εκατοστών που μάγευε τις νέες με την ωραιόθωρη παρουσία του και τον βαρύ καημό του προς το τέλος και την παραγγελιά του.

*Τη νόρα για την υπέροχη φωνή της και τον λυγιστό χορό της.

*Τη λενιώ που μπορεί να μην χόρεψε αλλά μου έδωσε ένα όνομα κάποτε που θα με ακολουθεί για πάντα στο στόμα αυτών που τότε με γνωρίσαν.

*Τη χρυσάνθη μου με το ολόλαμπρο χαμόγελό της και τη βασούλα με τον ανάερο χορό της μες στα μώβ και τα χρυσά ντυμένη.

*Τη νότα με τους κεκαλυμμένους βοστρύχους και τα ροδοολοστρόγγυλα …μαγουλά της που κόλαζαν και εμέ τον τίμιο, με το τριανταφυλλάκι στη μέση. Μπουκιά και συχώριο!

*Τον ασημάρχη που δεν ασπάστηκε τη γοητεία του μικροφώνου και ως γνήσιος βυζαντινός της τάβλας τραγουδιάρης έστησε δίφωνο παραδοσιακό ταξίμι χάρισμα με τον ομογάλακτο δηρμύτη.

*Τους ποδηλάτες που με τίμησαν με γέλια και χορό στο γλέντι, έστω και αν ετσάκισαν απ το γλυκό δυο πιάτα, ο καθείς.

*Όλους τους καλούς που με συντρόφεψαν ακόμα και αν ακόμη τώρα δά δεν του θυμάμαι, πολλάν η κούρασην, πολλάν η ευτυχίαν, να ναι καλά που παραβρέθηκαν στον γάμο του καραγκιόζη.

*Στον ρόλο του καραγκιόζη ο υποφαινόμενος, της Αγλαΐας η κερασομαλλούσα , ενώ ο κολητήρης πήγε διακοπές στη σαλονίκη και δεν πρόκαμε να ρθει να μας χαρεί.


Έρε γλέντια
Όπα οπα όπα εεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!