31.5.09

σ ένα πιάνο δίχως μάτια

Περπατάει σαν να μην έρχεται από κάπου, σαν ο προορισμός και η αφετηρία να χάνονται στο βάθος του μυαλού ή της νυχτιάς που την ακολουθεί εδώ και τόσες ώρες, με τα τακούνια να πληγώνουν τα πλακάκια των πεζοδρομίων και οι φωτεινές επιγραφές να στέλνουν μηνύματα μόρς σε μάτια που δεν θέλουν να ασχοληθούν.

Δεν ήθελε να ασχοληθεί άλλο κι όμως το μυαλό της ήταν τριγύρω του, όχι σε κάποιον, σε όλους τους δίχως πρόσωπο, σε όλους του καρμπόν άντρες του κορμιού της, σε εκείνουνς που σχεδόν προσπερνούσαν πριν σταθούν, λές και η στάση ήταν δέσιμο και κείνης τα χέρια δίχτυα ή παλαμάρια και το σκαρί της ναυαγισμένο πλοίο που έψαχνε από κάπου να αγκιστρωθεί

Η ίδια πάλι ιστορία, με ελαφρώς παραλλαγμένα τα στοιχεία, λες για ποικιλία ή για προκάλυψη, ώστε να πατά πάντα η ελπίδα της πάνω από το καλυμμένα σπασμένο σκαλοπάτι και να ξανακατεβαίνει πόντους αυτοπεποίθησης

Πέρασε ο καιρός της άρνησης, της πίκρας, της απελπισίας, του μίσους, του θάρρους και τώρα κινούταν σε μελαγχολικούς ρυθμούς, σχεδόν μην έχοντας κάπου να ελπίσει

Ο ήχος των τακουνιών στο πεζοδρόμιο ήξερε πάντα πως προκαλούσε τα αρσενικά σε μια αναμέτρηση με τον εαυτό τους πάνω στο τεραίν του κορμιού της, επέβαιναν και κατέβαιναν στο ίδιο σχεδόν σημείο γι αυτούς, με τον χρόνο να χει προσφέρει στιγμές ματαιοδοξίας, που θα χρησίμευαν σαν παράσημα βίωσης φαντασιώσεων, μα για εκείνη ήταν μια διαδρομή γύρω από οδικό κόμβο, μόνο που κατέβαινε από το κρεβάτι λίγο πιο άδεια, λίγο πιο λυπημένη

Είχε ευκαιρίες για μια τακτοποιημένη ζωή, της προσφέρθηκαν πολλά αρσενικά, μα ήταν δίχως μάτια, άνθρωπος που δεν κοιτά στα μάτια κι ας έχει μάτια δεν βλέπει, ζητούσαν να προσλάβουν υπηρεσίες, από ιδιότητες που είχε εκτός από εκείνη την ζεστασιά και την ασφάλεια στα σπλάχνα

Η καρδιά της είχε πολλές φορές ανασκιρτήσει και αλλάξει χέρια, το σώμα της είχε αναρριγήσει με σπασμούς, μα κάτι μέσα απουσίαζε, αυτό το κάτι που στα έπιπλα το λέν σαράκι

Οι λάμπες του δρόμου είναι σαν τη μνήμη, φωτίζουν επιλεκτικά σημεία της διαδρομής και μόνο ο άνεμος μπορεί να κάνει το φώς να σημάνει λίγο πρίν ή λίγο μετά

Ακριβά προάστια σημαίνει άνθρωποι μακρύτερα ο ένας από τον άλλον και κήποι για προφάσεις απομόνωσης, καγκελόπορτες σιδερόφρακτες και απάτητο γκαζόν, δέντρα λίγο πιο ψηλά από την μοναξιά που ελλοχεύει εντός σε ανθρώπους εσωτερικών χώρων

Κάπου εκεί σε ένα παγκάκι θα καθίσει για λίγο, θα ανασκουμπωθεί μες στη ζακέτα της και τα χέρια θα φωλιάσουν στις τσέπες, για να μην πιαστούν στην άκρη ενός τσιγάρου και στη μέση του άλλου χεριού

Κάπου τότε θα περάσει από δίπλα της ένας κύριος και θα κάτσει, κρατώντας ένα σκυλί οδηγό, φορώντας καπέλο και σουέτ παπούτσια

Βράδυ αξημέρωτο; Θα ρωτήσει και θα χαμογελάσει

Είναι όμορφη η βραδιά για Μάιο μήνα και θα κοιτάξει το σκυλί που μόλις γύρισε να την κοιτάξει

Δεν δαγκώνει

Δεν τα φοβάμαι τα σκυλιά

Τι φοβάστε;

Παρακαλώ;

Συνεχίζεται..

=

6 σχόλια:

  1. -Τι φοβάστε ;
    -......(τα όνειρα μου; μήπως τα όνειρα μου ; μέσα σε σπίτια ακριβών προαστείων και φτηνών αισθημάτων ;...)

    Χτες μια στιγμη τρόμαξα όταν καταλαβα πως δεν πρέπει να περιμενουμε πολλά από τα όνειρα.

    Περιμενω τη συνεχεια Κωστη...περιμενω

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κείμενο σου αυτό τόσο ζωντανό.. Ένιωσα να πρωταγωνιστούσα εγώ...
    Θα περιμένω τη συνέχεια..
    Να δω τι φοβάμαι.
    Καλημέρα Κωστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο φόβος είναι μια γραμμή που αν περάσεις ένα βήμα παραπέρα, ψάχνοντας δεν ξέρεις τι θα βρείς
    ο φόβος είναι ένας ψηλός ξύλινος φράκτης που χωρίζει τη γνώση από την υπόθεση
    ο φόβος είναι μια ζεστή άμορφη μάζα από πλαστελίνες μικρές ανω τελείες που κατοικεί στο στομάχι σου και αν προσπαθήσεις απότομα και όλη να την βγάλεις πνίγεσαι, τα μάτια σου γουρλώνουν, η ανάσα σου σταματά και την ξανακαταπίνεις γιατί στις αναγούλες τυραννιέσαι

    συγνεφιά μου
    ζητώ παράταση χρόνου να δώ κι εγώ τι είναι απ όλα που φοβάται αν και νομίζω οτι είναι στίχος της λίνας, γερνάω μαμα
    καλή μου ιωάννα
    το κείμενο φαίνεται ζωντανό γιατί αφορά ανθρώπους των ορίων, ημιθανείς που τολμούν να μην το αποδεχτούν, για να ζήσουν



    η συνέχεια εν συντομία: αυτός και αυτή μαζί
    σε μια γενναία συνθηκολόγηση, επιλογή συνθηκών και συμβάσεων, το ανέφικτο ως ένα καρότο που ποτέ δεν θα αγγίξουν, ίσως χωρίς να χρειάζεται κι όλας, γιατί πίσω από κάθε καρότο κρύβεται ένα άλλο και όλα κοστίζουν χρόνο
    και η έννοια του χρόνου δόθηκε παραστατικότερα από τον γέρο δημιουργό που κάθισε την τελευταία μέρα να θαυμάσει το ημιτελές έργο του που ακόμα δεν τον έχει δικαιώσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οσο κανουμε ονειρα ζουμε . οσο ζουμε ολο και καποιο θα γινει πραγματικοτητα μπορει κι εφιαλτης δεν εχει σημασια , θα το εχουμε ζησει .

    Παει καιρος βρε Κωστη κι εκεινες τις φακές ποτέ δεν τις φαγαμε μειναμε στο να τις μετραμε σπυρι σπυρι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όπως τα είπες φίλε, όπως τα πες, μακρυα από το ναρκωτικό κώμα, που σου στερεί ζωή και όνειρο μαζί
    κάποια στιγμή θα ταξιδέψουμε με τις μηχανάρες, να σαι σίγουρος φίλε γι αυτό, να χεις και να χω ωραία πράγματα να δούμε και να συνγράψουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι φοβοι ειναι για τους αισιοδοξους.
    Οι υπολοιποι ξερουν απο πιθανοτητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή